Matthew 6:20 "Store up for yourselves treasures in heaven, where moths and vermin do not destroy, and where thieves do not break in and steal."

Prosperity

True prosperity is measured in terms of eternal riches, not earthly ones (verse 19).  Job 22:25 says, "the Almighty will be your gold, the choicest silver for you."  God's blessings are greater than the blessings of the ancient mountains, than the bounty of the age-old hills (Genesis 49:26).  God gives us the eternal treasures of His kindness and patience (Romans 2:4), His glory (Romans 9:23), His wisdom and knowledge (Romans 11:33), His glorious inheritance (Ephesians 1:18), His grace (Ephesians 1:7, 2:7), the boundless riches of Christ (Ephesians 3:8), and the complete understanding of His mystery (Colossians 1:27, 2:2).  Also, Proverbs 22:1 says, "A good name is more desirable than great riches; to be esteemed is better than silver or gold."  

Earthly Wealth 

Still, God does not ignore us in terms our earthly wealth.  Genesis 49:25 tells us that God blesses us with "blessings of the skies above, blessings of the deep springs below, and blessings of the breast and womb."  Philippians 4:19 says, "And my God will meet all your needs according to the riches of his glory in Christ Jesus."  

Psalm 128:2 teaches that "You will eat the fruit of your labor; blessings and prosperity will be yours."  Likewise, 2 Thessalonians 3:10 says, "The one who is unwilling to work shall not eat.”  

God's rule for accumulating earthly wealth is found in Proverbs 13:11, "Dishonest money dwindles away, but whoever gathers money little by little makes it grow."  It's not God's plan for us to become wealthy by winning the lottery, or a jackpot at a casino.  We are to save, little by little, consistently over a number of years, and God will bless us.  

Another principle for creating wealth is found in 2 Corinthians 12:14, "Children should not have to save up for their parents, but parents for their children."  God's plan is for parents to save an inheritance for their children, rather than having the children take care of their parents (financially) in their old age. 

http://www.christiandataresources.com 

Ang sinasabi ng Bibliya tungkol sa pagdurusa.

Sa lahat ng hamon na ibinabato sa Kristiyanismo sa makabagong panahon, maaaring ang pinakamahirap na ipaliwanag ay ang problema ng pagdurusa ng mga Kristiyano. Paanong ang Diyos ng pag-ibig ay pinapayagan ang pagdurusa sa mundo ng Kanyang mga nilikha? Para sa mga taong nagdaranas ng malaking kahirapan, hindi lamang ito isang usaping pampilosopiya kundi isang personal at malalim na isyung emosyonal din naman. Ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol sa isyung ito? Binibigyan ba tayo ng Bibliya ng halimbawa ng pagdurusa at ng mga katuruan kung paano natin haharapin ang mga ito? 

Napaka-makatotohanan ng Bibliya pagdating sa usapin ng paghihirap at pagdurusa. Inilaan sa Bibliya ang isang buong aklat upang tugunan ang isyung ito. Ang aklat na ito ay tungkol sa isang tao na nagngangalang Job. Nagsimula ang aklat sa isang eksena sa langit na nagbibigay sa mambabasa ng senaryo ng pagdurusa ni Job. Nagdusa si Job dahil nakipagtuos ang Diyos kay Satanas tungkol sa kanyang pananampalataya. Sa abot ng ating kaalaman, lihim ito kay Job at sa kanyang mga kaibigan. Kaya nga hindi nakakapagtaka na lahat sila ay nagaapuhap ng paliwanag sa pagdurusa ni Job dahilan sa kanilang kawalang malay sa papel ng Diyos sa pagdurusa ni Job. Hanggang sa kumuha ng lakas si Job sa katapatan ng Diyos at sa pag-asa para sa kanyang katubusan. Hindi nauunawaan maging ng mga kabigan ni Job ng panahong iyon ang dahilan ng kanyang pagdurusa. Sa katotohanan, ng kumprontahin ng Diyos si Job sa bandang huli, nanahimik si Job. Ang katahimikan ni Job ay hindi nagpagaan sa kanyang nararanasang sakit at kabiguan na matiyaga niyang pinagtiisan. Sa halip, binibigyang diin nito ang kahalagahan ng pagtitiwala sa plano ng Diyos sa gitna ng pagdurusa, kahit na hindi natin alam kung ano ang Kanyang mga layunin sa likod niyon. Ang pagdurusa, gaya ng iba pang karanasan ng tao, ay nasa ilalim ng kapamahalaan ng makapangyarihang Diyos. Sa huli, natutunan natin na maaaring hindi natin nauunawaan ang partikular na dahilan ng ating pagdurusa, ngunit dapat tayong magtiwala sa ating makapangyarihang Diyos. Ito ang tunay na sagot sa pagdurusa. 

Ang isa pang halimbawa ng pagdurusa sa Bibliya ay ang kuwento ni Jose sa aklat ng Genesis. Ipinagbili si Jose sa Egipto ng kanya mismong mga kapatid bilang isang alipin. Sa Egipto, nadiin siya sa isang kasalanang hindi niya ginawa at siya’y ibinilanggo. Dahil sa pagdurusa at pagtitis ni Jose, sa biyaya at kapangyarihan ng Diyos, itinaas si Jose sa tungkulin bilang gobernador ng buong Egipto. Natagpuan niya ang sarili sa isang posisyon na may kakayahang iligtas ang mga bansa sa mundo sa panahon ng tag-gutom, kasama ang kanyang sariling pamilya at mga kapatid na naging dahilan sa kanyang pagiging alipin! Ang mensahe ng kuwento ay makikita sa mga pananalita ni Jose sa kanyang mga kapatid sa Genesis 50:19-21: “"Huwag kayong matakot, hindi ko kayo paghihigantihan! Masama nga ang inyong ginawa sa akin, subalit ipinahintulot iyon ng Diyos para sa kabutihan, at dahil doo'y naligtas ang marami. Kaya, huwag na kayong mag-alala. Ako ang bahala sa inyo at sa inyong mga anak." Pagkarinig nito, napanatag ang kanilang kalooban.”

Naglalaman din ang Roma 8:28 ng mga pananalitang nagpapalakas ng loob sa mga dumaranas ng kahirapan at pagdurusa, “Alam nating sa lahat ng bagay, ang Diyos ay gumagawang kasama ang mga nagmamahal sa kanya, ang mga tinawag ayon sa kanyang panukala, sa kanilang ikabubuti.” Sa Kanyang probidensya, kontrolado ng Diyos ang lahat ng nangyayari sa ating buhay – maging ang mga pagdurusa, tukso at kasalanan – upang ganapin ang Kanyang layunin para sa ating kapakinabangan. 

Ang mangaawit na si David ay nakaranas ng maraming pagdurusa sa kanyang buhay at ito ay masasalamin sa kanyang maraming tula na kinolekta sa aklat ng mga Awit. Sa Awit 22, makikita natin ang pagdurusa ni David, “O Diyos ko! O Diyos ko! Bakit ako binayaan? masidhi ang pagtaghoy ko upang ako ay tulungan, ngunit hindi dumarating ang saklolong hinihintay. Araw-gabi'y dumaraing, tumatawag ako, O Diyos, hindi ako mapanatag, di ka pa rin sumasagot. Ikaw yaong pinutungang tanging Banal, walang iba, dinakila ng Israel, pinupuri sa tuwina; Sa iyo ang lahi nami'y nagtiwala at umasa, nagtiwala silang lubos, iniligtas mo nga sila. Noong sila ay tumawag, ang panganib ay nawala, lubos silang nagtiwala at di naman napahiya. Tila ako'y isang uod at hindi na isang tao, kung makita'y inuuyam, nagtatawa kahit sino; Bawat taong makakita'y umiiling, nanunukso, palibak na nagtatawa't sinasabi ang ganito: "Nagtiwala siya sa Diyos, ngunit hindi siya pansin, kung talagang minamahal, bakit hindi intindihin?”

Nanatiling isang misteryo para kay David kung bakit hindi tumugon ang Diyos at tinuldukan ang kanyang mga sakit at pagdurusa. Nakita niya ang Diyos bilang ang “banal” sa Kanyang trono, ang kapurihan ng Israel. Tumatahan ang Diyos sa langit kung saan naroon ang lahat na mabuti, kung saan wala ng luha o takot, gutom o pagkagalit. Ano ang hindi alam ng Diyos sa mga dinaranas ng tao? Nagpatuloy si David sa pagrereklamo: “Para akong nasa gitna niyong asong mababangis; mga kamay ko at paa'y parang gapos na ng lubid. Ang buto ng katawan ko, sa masid ay mabibilang, minamasdan nila ako niyong tinging may pag-uyam. Pinaghati-hati nila ang damit ko sa katawan, ang hinubad na tunika'y dinaan sa sapalaran.”

Sinagot ba ng Diyos si David? Oo, pagkaraan ng maraming siglo, tinanggap ni David ang kasagutan. May isang libong taon ang lumipas, isang taong nagmula sa lahi ni David na nagngangalang Hesus ang pinatay sa isang burol na tinatawag na bundok ng Kalbaryo. Doon sa krus, dinanas ni Hesus ang kahihiyan at pagdurusa ng Kanyang ninuno. Ipinako ang mga paa at kamay ni Kristo. Pinaghati-hatian ng Kanyang mga kaaway ang Kanyang damit. Tinitigan at tinuya Siya ng mga tao. Binigkas ni Hesus ang mga pananalitang inusal din ni David sa aklat ng mga Awit: “O Diyos ko! O Diyos ko! Bakit ako binayaan” kaya nga nakigaya Siya sa mga paghihirap ni David. 

Si Kristo ang walang hanggang Anak ng Diyos kung kanino nananahan ang kaDiyosan ng Diyos, ay namuhay sa mundo bilang isang tao at nagtiis ng uhaw, gutom, tukso, kahihiyan, paguusig, kahubaran, pagdadalamhati, pagtatwa, panunuya, kawalang katarungan at kamatayan. Kaya nga dinanas din Niya ang naranasan ni Job, “Ngunit sa aming dalawa'y walang mamagitan, upang kami'y paglapitin, iwaksi ang pag-aaway” (Job 9:33).

Ang paniniwala ng Kristiyanismo sa Diyos, sa katotohanan ang tanging pananaw na makasasagot sa problema ng kasamaan at pagdurusa sa mundo. Naglilingkod ang mga Kristiyano sa isang Diyos na nabuhay dito sa mundo na dumanas din ng masasakit na karanasan, ng tukso, pagpapahirap, uhaw, gutom, paguusig, at maging ng parusang kamatayan. Kung tatanungin kung paano ang Diyos nagmamalasakit sa taong dumaranas ng kasamaan at pagdurusa, ituturo ng Kristiyanismo ang krus at sasabihin “ganyan kalaki.” Naranasan ni Kristo ang pagtatwa ng Diyos at Kanyang sinabi “O Diyos ko! O Diyos ko! Bakit ako binayaan?” Naranasan Niya ang parehong pagdurusa na nararanasan ng lahat tao na nakakaramdam ng pagkahiwalay sa biyaya at pag-ibig ng Diyos.

https://www.gotquestions.org

Aklat ni Job

Manunulat: Hindi partikular na tinukoy sa aklat kung sino ang manunulat ng Aklat ni Job. Ang posibleng kandidato ay sina Job, Elihu, Moses at Solomon. 

Panahon ng Pagkasulat: Ang panahon ng pagkasulat sa Aklat ni Job ay madedetermina kung sino ang manunulat ng aklat. Kung si Moises ang manunulat, ang panahon ng pagkasulat ay humigit kumulang 1400 B.C. Kung si Solomon naman ang sumulat, maaaring nasulat ang aklat noong humgit kumulang 950 B.C. Dahil hindi natin kilala ang manunulat ng aklat, hindi rin natin malalaman ang tiyak na panahon ng pagkasulat ng Aklat ni Job. 

Layunin ng Sulat: Tinutulungan tayo ng Aklat ni Job na maunawaan ang mga sumusunod: Hindi maaring makagawa si Satanas ng pinansyal at pisikal na pananalanta sa atin malibang pahintulutan siya ng Diyos. Ang Diyos ang may kapamahalaan sa lahat ng ginagawa ni Satanas. Walang tayong kakayahan na maunawaan ang mga dahilan sa likod ng pagdurusa sa mundo ngunit ang tiyak, aanihin ng masama ang kanilang itinanim. Hindi natin laging maisisisi ang ating paghihirap sa ating sariling kagagawan. Minsan, pinahihintulutan ng Diyos ang pagdurusa upang subukin, turuan, linisin at palakasin ang ating pananampalataya at ang ating espiritu. Laging karapatdapat at sapat ang Diyos at hinihingi Niya sa atin ang ating pagibig at pagpupuri sa gitna ng lahat ng kalagayan natin sa buhay. 

Mga Susing Talata: Job 1:1, "May isang lalaking Job ang pangalan at nakatira sa lupain ng Uz. Mabuti siyang tao. Malinis ang kanyang pamumuhay. May takot siya sa Diyos at hindi gumagawa ng masama."

Job 1:21, "Ang sabi niya: "Hubad akong lumabas sa tiyan ng aking ina, hubad din akong babalik sa alabok. Si Yahweh ang nagbibigay, siya rin ang kukuha. Purihin si Yahweh!"

Job 38:1-2, - Sa gitna ng nag-aalimpuyong bagyo, ganito ang sinabi ng Diyos kay Job: "Sino kang mag-aalinlangan sa aking kaalaman? Lalo lamang lumilitaw ang iyong kamangmangan."

Job 42:5-6, - Nakilala kita sa balita lamang, ngunit ngayo'y akin nang namasdan. Kaya ako'y nagsisisi nang buong taimtim, at ang sarili ko'y aking itinatakwil."  

Maiksing pagbubuod: Nagbukas ang aklat sa isang eksena sa langit kung saan humarap si Satanas sa Diyos at inakusahan si Job Kanyang harapan. Ipinagpilitan ni Satanas na naglilingkod lamang si Job sa Diyos dahil pinagpapala siya nito. Hiniling niya sa Diyos na pahintulutan siya na subukin ang pananampalataya at katapatan ni Job. Pinahintulutan ng Diyos si Satanas, ngunit mayroong hangganan. Bakit kailangang magdusa ang matuwid? Ito ang tanong ni Job pagkatapos na mawala ang kanyang pamilya, kayamanan at kalusugan. Dumating ang tatlong kaibigan ni Job na sina Elifaz, Bildad at Zofar, upang "aliwin" siya at pagusapan ang serye ng trahedya na dumating sa kanyang buhay. Ipinagpilitan nila na ang kanyang pagdurusa ay parusa ng Diyos dahil sa kanyang mga kasalanang nagawa. Ngunit nanatiling tapat si Job sa kabila ng lahat at nangatwiran na ang kanyang nararanasan ay hindi dahil sa kanyang mga kasalanan. Ang ikaapat na kaibigan ni Job na nagngangalang Eliu ang nagsabi kay Job na dapat siyang magpakumbaba at magpasakop sa mga pagsubok ng Diyos upang siya'y linisin. Sa huli, tinanong ni Job ang Diyos at natutuhan niya ang mahalagang leksyon tungkol sa walang hanggang kapamahalaan ng Diyos at ang pangangailangan niya ng buong pagtitiwala sa Diyos. Pagkatapos ng lahat, muling ibinalik ng Diyos ang kanyang kalusugan, kasiyahan at kayamanan ng higit pa sa dati. 

Mga pagtukoy kay Kristo: Habang iniisip ni Job ang kanyang paghihirap, tatlong katanungan ang nabuo sa kanyang isipan na ang kasagutan ay tanging kay Hesu Kristo lamang matatagpuan. Ang mga tanong na ito ay matatagpuan sa kabanata 14. 

Una, sa ika-apat na talata, itinanong ni Job, "Mayroon bang malinis na lilitaw mula sa taong marumi?" Ang tanong na ito ay nagmula sa puso ni Job na kinikilala na ang puso ng tao ay hindi maaaring magbigay kasiyahan sa Diyos o magpawalang-sala sa tao sa Kanyang harapan. Banal ang Diyos, makasalanan ang tao. Kaya nga may napakalaking agwat sa pagitan ng Diyos at tao dahil sa kasalanan. Ngunit matatagpuan ang sagot sa katanungang ito ni Job kay Hesu Kristo. Binayaran Niya ang kabayaran ng ating mga kasalanan at pinalitan ito ng katwiran at ginawa tayong katanggap tanggap sa paninign ng Diyos (Hebreo 10:14; Colosas 1:21-23; 2 Corinto 5:17). 

Ang ikalawang tanong ni Job, "Kung mamatay ang tao, siya kaya'y mabubuhay?" (tal. 14). Ito ay isang tanong tungkol sa buhay at kamatayan na kay Kristo lamang matatagpuan ang kasagutan. Ang sagot sa katanungan kung saan pupunta ang isang tao na sumampalataya kay Hesus pagkatapos ng kamatayan ay sa langit. Ang taong hindi sumampalataya ay gugugulin ang walang hanggan sa "kadiliman sa labas" kung saan "tatangis sila at magngangalit ang kanilang ngipin" (Mateo 25:30).  

Ang ikatlong tanong ni Job na matatgpuan din sa talata 14, Kung mamatay ang tao, ano ang mangyayari sa Kanyang buhay?" Muli, ang sagot ay matatagpuan kay Kristo. Tunay na mabubuhay tayong muli kung tayo ay na kay Kristo. "Kapag napalitan na ng walang pagkabulok ang nabubulok at napalitan na ng walang kamatayan ang namamatay, matutupad ang nasasaad sa Kasulatan: "Nalupig na ang kamatayan; ganap na ang tagumpay!" Nasaan, O kamatayan, ang iyong tagumpay? Nasaan, O kamatayan, ang iyong kamandag?" (1 Corinto 15:54-55).

Praktikal na Aplikasyon: Ipinapaalala sa atin ng aklat ni Job na may labanang nagaganap sa pagitan ng mabuti at masama na hindi natin lubos na nauunawaan. Lagi tayong nagtatanong kung bakit pinahintulutan Niyang mangyari ang isang bagay at pinagdududahan natin ang kanyang kabutihan dahil hindi natin nakikita ang buong larawan. Tinuturuan tayo ng Aklat ni Job na dapat tayong magtiwala sa Diyos sa lahat ng pagkakataon. Dapat tayong magtiwala sa Diyos hindi lamang kung kailan hindi natin hindi naiintindihan kundi dahil hindi talaga natin naiiintindhian. Sinasabi sa atin ng Mangaawit, "Ang Diyos na ito ay ganap ang gawa, at maaasahan ang kanyang salita;" (Awit 18:30). Kung ganap ang Kanyang mga gawa, mapagtitiwalaan natin Siya sa anumang bagay na Kanyang ginagawa at sa mga bagay na Kanyang pinahihinutulutang mangyari sa ating buhay - dahil ang lahat ng iyon ay ganap. Maaaring imposible para sa atin ang mga bagay-bagay ngunit ang isipan natin ay hindi isipan ng Diyos. Hindi natin perpektong mauunawaan ang isipan ng Diyos gaya ng paalala niya sa atin, "Ang wika ni Yahweh: "Ang aking isipa'y di ninyo isipan, at magkaiba ang ating daan. Kung paanong ang langit higit na mataas, mataas sa lupa, ang daa't isip ko'y hindi maaabot ng inyong akala" (Isaias 55:8-9). Ganun pa man, responsibilidad natin na sumunod sa Diyos, magtiwala sa Kanya at magpasakop sa Kanyang kalooban, nauunawaan man natin iyon o hindi. 

https://www.gotquestions.org

Ang apat na katotohanang espiritwal.

Ang apat na tuntuning espiritwal ay isang paraan ng pagbabahagi ng kaligtasan patungkol kay Hesu Kristo. Simpleng buod ito ng apat na mahahalagang tuntunin sa Biblia kung paano maliligtas ang tao.

Ang unang tuntunin ay mahal ka ng Diyos at kahanga-hanga ang Kanyang plano sa iyong buhay. Sinasabi sa Juan 3:16, “Sapagkat mahal na maGhal ng Diyos ang mundo, kaya ibinigay niya ang kanyang kaisa-isang Anak, upang ang sinumang sumasampalataya sa kanya ay hindi mapahamak kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan.” Ang dahilan kung bakit naparito si Hesus sa mundo ay mababasa natin sa Juan 10:10, “Naparito ako upang magkaroon sila ng buhay - isang buhay na ganap at kasiya-siya.” Ano kaya ang nagiging hadlang para makamit natin ang pagmamahal ng Diyos? At ano rin ang hadlang para magkaroon tayo ng buhay na ganap at kasiya-siya?

Ang ikalawang tuntunin ay nahiwalay ang tao sa Diyos dahil sa kasalanan. Dahil dito hindi natin alam ang kahanga-hangang plano ng Diyos sa ating buhay. Pinatunayan ito sa Roma 3:23, “Sapagkat ang lahat ay nagkasala at hindi naging karapat-dapat sa paningin ng Diyos.” At ayon sa Roma 6:23, “Ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan.” Nilikha tayo ng Diyos upang magkaroon ng magandang relasyon sa Kanya. Ngunit dahil sa kasalanan natin, nahiwalay tayo sa Diyos at nasira ang ating magandang relasyon sa kanya. Ano kaya ngayon ang dapat nating gawin para manumbalik ang ating magandang relasyon sa Diyos?

Ang pangatlong tuntunin ay si Kristo ang tanging solusyon ng Diyos para sa ating mga kasalanan. Sa pamamagitan ni Hesu Kristo ay maaaring mapatawad ang ating mga kasalanan at ibalik na muli ang ating relasyon sa Diyos. Sinasabi sa Roma 5:8, “Ngunit ipinakita ng Diyos sa atin ang kanyang pag-ibig sa ganitong paraan: Kahit noong tayo'y makasalanan pa, namatay si Kristo para sa atin.” Sinabi rin sa 1 Corinto 15:3-4 na kailangan nating sumampalataya at maniwala na “si Kristo'y namatay upang iligtas tayo sa ating mga kasalanan, gaya ng nasasaad sa Kasulatan, inilibing siya ngunit muling nabuhay sa ikatlong araw.” Mismong si Hesus ang nagsabing siya lamang ang daan para maligtas ang tao (Juan 14:6), “Ako ang daan, ang tuntunin, at ang buhay. Walang makakapunta sa Ama, kundi sa pamamagitan ko.” Paano ko matatanggap ang kahanga-hangang biyayang ito?

Ang pang-apat na tuntunin ay, kailangang sumampalataya tayo kay Hesu Kristo at kilalanin Siya bilang ating Tagapagligtas upang matanggap natin ang kaligtasang kaloob ng Diyos at malaman ang kahanga-hangang plano ng Diyos sa ating buhay. Ayon sa 1 Juan 1:12, “Ang lahat ng tumanggap at nanalig sa kanya ay pinagkalooban niya ng karapatang maging anak ng Diyos.” Malinaw ding sinabi sa Mga Gawa 16:31, “Sumampalataya ka sa Panginoong Hesus at maliligtas ka!” Biyaya lamang ng Diyos ang makapagliligtas sa atin, sa pamamagitan ng pananampalataya kay Hesu Kristo (Efeso 2:8-9).

Kung nais mong sumampalataya kay Hesus bilang iyong sariling Tagapagligtas, narito ang panalanging maaari mong ipanalangin. Tandaan mo lamang na hindi makapagliligtas sa iyo ang panalanging ito. Tanging ang Diyos lamang ang makapagliligtas sa iyo sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Ito'y isang gabay lamang upang maipaabot mo ang iyong pasasalamat at pananampalataya kay Kristo. “O Diyos, inaamin kong nagkasala ako laban sa iyo at nararapat lamang na parusahan. Ngunit inako ni Hesus ang aking kasalanan at tiniis ang parusang dapat sana ay sa akin, upang sa aking pagsampalataya sa kanya ay mapatawad mo ako. Tinatalikuran ko ang aking mga kasalanan at nagtitiwala ako ngayon kay Hesus para sa aking kaligtasan. Salamat po sa iyong kahanga-hangang biyaya at kapatawaran. At salamat din sa buhay na walang hanggan. Amen.”

https://www.gotquestions.org

Bakit hindi dapat magpakamatay?

Sagot: Nakakahabag ang mga taong nag-iisip na wakasan na ang kanilang mga sariling buhay sa pamamagitan ng pagpapakamatay. Kung ikaw ang taong yun, ang pag-iisip tungkol sa pagpapakamatay ay produkto ng mapaminsalang emosyon katulad ng kawalang pag-asa at masidhing kalungkutan. Maaring nararamdaman mo na parang nasa ilalim ka na ng hukay at nag-aalinlangan ka kung mayroon pa bang pag-asa o kung bubuti pa ba ang sitwasyon na iyong kinalalagyan. Maaring iniisip mong wala nang nagmamahal sa iyo at wala nang nakakaunawa sa iyong sitwasyon. At dahil doon wala ng kabuluhan para mabuhay pa o mayroon pa nga ba?

Ang mga nakapanghihinang emosyon ay nararanasan ng karamihan paminsan minsan. Ang mga katanungang pumasok sa isip ko noong naramdaman ko na parang nasa ilalim na ako ng hukay ay “Ito ba ang kagustuhan ng Diyos na lumalang sa akin? Napakalayo ba ng Diyos upang ako'y tulungan? Napakalaki ba ng aking mga problema na wala Siyang sapat na kapangyarihan upang bigyan ng kalutasan ang aking mga problema?”

Nais kong ibalita sa iyo na kung pag-iisipan mo ng mabuti ang iyong kalagayan at Siya ang kikilalanin mong Diyos ng iyong buhay, patutunayan Niya sa iyo kung gaano Siya kabuti at kadakila! “Sapagkat walang imposible sa Diyos” (Lucas 1:37).

Maaaring ang mga sugat ng nakaraan ay nagbunga ng nakapanlulumong pakiramdam na binalewala at pinabayaan. Maaaring ito ang nagtutulak sa iyo upang makaramdam ka ng paninisi sa sarili, galit, pagkamuhi, mapaghiganting kaisipan at kilos, takot sa hinaharap at ito'y nagbubunga naman ng problema sa relasyon mo sa iyong kapwa. Subalit ang pagpapakamatay ay magdudulot lamang ng mas malaking suliranin sa iyong mga mahal sa buhay na hindi mo naman layong saktan. Ito'y magiging isang emosyonal na sugat na kakaharapin nila habang sila ay nabubuhay.

Bakit hindi mo kailangang magpakamatay? Kaibigan, gaano man kalaki ang iyong problema sa buhay, mayroong Diyos na nagmamahal at naghihintay sa iyong paglapit upang gabayan ka sa iyong paglalakbay sa kawalang pag-asa tungo sa kanyang kamangha-manghang kaliwanagan. Siya ang iyong tiyak na pag-asa. Siya ay si Hesus.

Si Hesus ay ang Banal na Anak ng Diyos. Nalalaman Niya kung dumaranas ka ng pagbalewala at kahihiyan at nauunawaan Niya ang iyong kalagayan. Ito ang isinulat ni Propeta Isaias tungkol kay Hesus, “Walang katangian o kagandahang makatawag-pansin, Wala siyang taglay na pang-akit para lapitan Siya. Hinahamak Siya ng mga tao at itinakwil. Nagdanas Siya ng sakit at hirap. Wala man lang nagtapon ng sulyap sa Kanya. Hindi natin Siya pinansin, para siyang walang kabuluhan. Tiniis Niya ang hirap na tayo ang dapat magbata, gayon din ang kirot na tayo sana ang lumasap; Akala natin ang dinanas Niya'y parusa sa kanya ng Diyos. Dahil sa ating mga kasalanan kaya Siya nasugatan, Siya ay binugbog dahil sa ating kasamaan. Tayo ay gumaling dahil sa pahirap na tinamo Niya at sa mga hampas na Hanyang tinanggap. Tayong lahat ay parang mga tupang naligaw, nagkanya-kanya tayo ng lakad. Ngunit inibig ni Yahweh na sa Kanya ipataw ang parusang tayo ang dapat tumanggap” (Isaias 53:2-6).

Kaibigan, ang lahat ng mga kahirapang ito ay pinagdaanan ni Hesus upang mapatawad ka sa iyong mga kasalanan! Gaano man kabigat ang kasalanang dinadala mo ngayon, tiyak na papatawarin ka Niya sa iyong mga kasalanan kung taus-puso kang magsisisi (Talikuran mo ang iyong mga kasalanan at manampalataya sa Diyos). “Kung kayo ay may bagabag, Ako lagi ang tawagin; kayo'y Aking ililigtas, Ako'y inyong pupurihin” (Awit 50:15). Wala kang ginawang kasalanan na hindi kayang patawarin ni Hesus. Ang ilan sa Kanyang mga piniling tagapaglingkod ay nakagawa ng malaking kasalanan kagaya ng pagpatay (Moises), pakikiapid (Haring David), at pang-aabusong pisikal at emosyonal (Apostol Pablo). Subalit nakamit pa rin nila ang kapatawaran sa kanilang mga kasalanan at ang bago at ganap na buhay kay Hesus. “Linisin Mo sana ang aking karumihan at ipatawad mo yaring kasalanan” (Awit 51:2). “Kaya't ang sinumang nakipag-isa kay Kristo ay isa nang bagong nilalang. Wala na ang dating pagkatao; Siya'y bago na” (2 Corinto 5:17).

Bakit hindi mo kailangang magpakamatay? Kaibigan, handa ang Diyos na ayusin ang anumang “nasira” gaya ng buhay mo ngayon, na gusto mong tapusin sa pamamagitan ng pagpapakamatay.

Isinulat ni Propeta Isaias “Pinuspos ako ni Yahweh ng Kanyang Espiritu. Hinirang Niya ako upang ang magandang balita'y dalhin sa mahihirap, pagalingin ang sugat ng puso, palayain ang mga bihag at bilanggo. Sinugo Niya ako, upang ibalitang ngayo'y panahon nang iligtas ni Yahweh yaong mga tao na hinirang Niya, At upang lupigin lahat ang mga kaaway; Ako ay sinugo upang aliwin ang nangungulila, upang ang mga tumatangis na mga taga-Sion ay paligayahin, sa halip ng lungkot, awit ng pagpupuri yaong aawitin; Ang Diyos na si Yahweh iingatan sila at kakalingain. Sila ay uunlad na parang halamang itinanim, at ang bawat isa ay pawang matuwid ang siyang gagawin, at sa kanyang ginawa, siya'y pupurihin” (Isaias 61:1-3).

Lumapit ka kay Hesus, at ipakiusap mong ibalik Niya ang iyong kasiyahan at magtiwala ka sa Kanyang pagkilos sa iyong buhay. “Ang galak na dulot ng Iyong pagliligtas, ibalik at ako ay gawin mong tapat.” O Panginoon, buksan Ninyo ang aking mga labi, upang madeklara ko ang aking pagpupuri sa Iyo. Sapagkat hindi Kayo nalulugod sa haing sinunog. Ang handog ko, O Diyos, na karapat dapat ay ang pakumbaba'y pusong mapagtapat” (Awit 51:12,15-17).

Kikilalanin mo ba si Hesus bilang iyong Panginoon, Tagapagligtas at Pastol? Kung oo, gagabayan Niya ang iyong pag-iisip at hakbang sa bawat araw sa pamamagitan ng Kanyang salita, Ang Bibliya. “Aking ituturo ang iyong daraanan, Ako ang sa iyo'y magbibigay payo, kita'y tuturuan” (Awit 32:8). “Siya ang magpapatatag sa bansa, Iniingatan Niya ang Kanyang bayan, at binibigyan ng karunungan at kaalaman; ang pangunahing yaman nila ay paggalang kay Yahweh” (Isaiah 33:6). Kay Kristo, makakaranas ka pa rin ng mga paghihirap, subalit mayroon ka ng pag-asa. “May pagkakaibigang madaling lumamig ngunit may kaibigang higit pa sa kapatid” (Kawikaan 18:24). Nawa ang biyaya at habag ng Panginoong Hesus ay mapasaiyo sa oras ng iyong pagdedesisyon.

Kung nais mong magtiwala kay Hesu Kristo bilang iyong Tagapagligtas, banggitin mo sa iyong puso ang panalanging ito. Tandaan mo lamang na hindi ang panalanging ito ang magliligtas sa iyo kundi ang pagbuhay sa iyo ng Banal na Espiritu. “Panginoong Diyos, kailangan po kita sa aking buhay. Mahabag ka po sa akin na isang taong wala ng pag-asa at isang taong makasalanan. Patawarin Mo po ako sa lahat ng aking mga kasalanan. Inilalagak ko ng buong puso ang aking pananampalataya kay Hesus at kinikilala ko na Siya ang aking tagapagligtas. Linisin po Ninyo ako, pagalingin, at panumbalikin ang kasiyahan sa aking puso at buhay. Maraming salamat po sa Iyong pag-ibigsa akin at sa pagkamatay ni Hesus bilang aking kahalili doon sa Krus.”

Dahil sa iyong mga nabasa, ikaw ba ay nagsisisi na sa iyong mga kasalanan at nagdesisyon na ilagak ang iyong pananampalataya kay Kristo? Kung Oo, i-klik ang “Tinanggap ko si Kristo ngayon” sa kahon sa ibaba.

https://www.gotquestions.org

Aklat ni Esther

Manunulat: Hindi partikular na tinukoy sa Aklat ni Esther kung sino ang manunulat. Ang pinakapopular na manunulat ayon sa tradisyon ay si Mardoqueo (isang pangunahing karakter sa aklat), si Ezra at si Nehemias (na pamilyar sa mga kaugalian ng Persia). 

Panahon ng Pagkasulat: Ang Aklat ni Esther ay isinulat sa pagitan ng 460 - 350 B. C.

Layunin ng Sulat: Ang layunin ng Aklat ni Esther ay upang ipakita ang probidensya ng Diyos, lalo"t higit sa Kanyang bayang hinirang, ang Israel. Itinala ng Aklat ni Esther ang pagtatatag ng pista ng Purim at ang obligasyon ng mga Israelita na ipagdiwang ito sa habang panahon. Ang akalat ng Esther ay binabasa tuwing pista ng Purim upang gunitain ang dakilang pagliligtas ng Diyos sa mga Israelita sa pamamagitan ni Esther. Binabasa pa rin ito ng mga Hudyo hanggang ngayon tuwing pista ng Purim. 

Mga Susing Talata: Esther 2:15 - "Dumating ang araw ng pagharap ni Ester sa hari. Wala siyang hiniling maliban sa sinabi sa kanya ni Hegeo. At nabighani niya ang lahat ng nakakita sa kanya."

Esther 4:14 - "Pag ipinagwalang-bahala mo ang pangyayaring ito, tiyak na may magliligtas din sa mga Judio ngunit ikaw at ang iyong angkan ay malilipol. Ano'ng malay mo? Baka nga napunta ka riyan para maging kasangkapan sa ganitong pagkakataon?"

Esther 6:12 - "Pagkatapos ng parada, si Mardoqueo'y nagbalik sa pintuan ng palasyo. Nagmamadali namang umuwi si Haman, nanangis at nakatalukbong dahil sa hiya at sama ng loob."

Esther 7:3 - Sumagot si Reyna Ester, "Kung nakalulugod ako sa inyo, Mahal na Hari, at kung inyong mamarapatin ay iligtas ako at ang aking lahi."

Maiksing pagbubuod: Maaaring hatiin ang Aklat ni Esther sa tatlong pangunahing bahagi. Kabanata 1:1-2:18 - Pinalitan ni Esther si Reyna Vasthi; 2:19-7:10 - Natalo ni Mardoqueo si Haman; 8:1-10:3 "Naligtas ang mga Israelita sa plano ni Haman na paglipol sa kanila. Alam ni Esther na nanganganib ang kanyang sariling buhay dahil sa kanyang ginawang paglapit sa hari ng walang pahintulot. Kusang loob niyang itinaya ang kanyang buhay upang pigilin ang masamang balak ni Haman, ang kanang kamay ng kanyang asawang hari. Pinatunayan niya na siya ay isang matalinong kalaban ni Haman habang nananatiling mapagpakumbaba at magalang sa posisyon ng kanyang asawang hari. 

Gaya ng kuwento ni Jose sa Genesis 41:34-37, ang dalawang kuwento ay kinasasangkutan ng dalawang dayuhang hari na komokontrol sa hinaharap ng mga Hudyo. Parehong itinala ng dalawang kuwento ang pagiging bayani ng indibidwal na Israelita na ginamit ng Dios upang iligtas ang Kanyang sariling bayan. Makikita sa dalawang kuwento ang pagkilos ng Diyos, at ang Kanyang kapamahalaan maging sa mga pangit na sitwasyon at ang Kanyang magandang layunin sa Kanyang mga anak. Nasa sentro ng kuwento ang alitan sa pagitan ng mga Hudyo at mga Amalekita na nagsimula sa aklat ng Exodo. Ang plano ni Haman ang huling pagtatangka sa Lumang Tipan na lipulin ang lahing Hudyo. Sa huli, ang kanyang plano ay nagtapos sa kanyang sariling kapahamakan at sa pagtataas kay Mardoqueo sa posisyon at sa kaligtasan ng mga Hudyo.

Pangunahing tema sa aklat ang mga pista. May sampung pista ang naitala sa aklat at marami sa mga pangyayari ang pinlano at nabuko sa mga pistang ito. Kahit na hindi nabanggit ang pangalan ng Diyos sa aklat, malinaw na sumamba ang mga Hudyo sa Susa ng sila'y humingi ng tulong sa Diyos at nanalangin at nagayuno sa loob ng tatlong araw (Esther 4:16). Kahit na naisabatas na sa buong Medes at Persia ang paglipol sa mga Hudyo, at dahil dito, sa pananaw ng tao ay hindi na ito mababago, dininig ng Diyos ang kanilang panalangin. Isinapanganib ni Esther ang kanyang buhay ng humarap siya sa hari ng dalawang beses ng hindi ipinatatawag (Esther 4:1-2; 8:3). Hindi niya nais na mamatay si Haman; ang kanyang talagang nais ay iligtas ang kanyang mga kababayan. Ang pagtatatag ng pista ng Purim ay iniingatan at ginugunita upang ipagdiwang ng lahat ng Hudyo hanggang sa kasalukuyan. Ang Diyos ng bayang hinirang, kahit na walang direktang pagbanggit sa Kanyang pangalan sa aklat ang Siyang nagligtas sa mga Israelita sa pamamagitan ng karunungan at kapakumbababaan ni Esther. 

Mga pagtukoy kay Kristo: Sa Esther, binigyan tayo ng larawan ng pagsisikap ni Satanas na hadlangan ang plano ng Diyos lalo"t higit ang kanyang paghadlang laban sa pagdating ng ipinangakong Mesiyas. Angf paglabas ng Tagapagligtas mula sa lahi ng mga tao ay nakasalalay sa pananatili ng lahi ng mga Hudyo. Gaya ng plano ni Haman na lipulin ang mga Hudyo, Si Satanas din naman ay nagsisikap na labanan si Kristo at ang mga anak ng Diyos. Ngunit gaya ng pagkamatay ni Haman sa kanyang ipinagawang bitayan na para sana kay Mardoqueo, ginamit din ni Hesus ang mismong sandata ng kaaway upang talunin ito. Sa mismong krus, pinlano ni Satanas na patayin ang Mesiyas, ngunit doon din naman ni Hesus "pinawalang-bisa ang lahat ng kasulatan laban sa atin, pati mga pananagutang kaugnay nito. Pinawi niya ang lahat ng ito nang ipako siya sa krus. Sa pamamagitan ng kanyang kamatayan sa krus, nilupig niya ang mga pinuno at kapangyarihan ng sanlibutan. Ang mga ito'y parang mga bihag na kanyang ipinarada sa madla bilang katunayan ng kanyang pagtatagumpay." (Colosas 2:14-15). Gaya ni Haman na binitay sa bitayan na siya mismo ang nagpagawa, gayundin naman ang diyablo ay pinuksa ng krus na siya mismo ang nagtayo.

Praktikal na Aplikasyon: Ipinakikita sa Aklat ni Esther ang desisyon na ating pinipili o kung ang mga pangyayari ba sa ating buhay ay dahil sa pagkilos ng Diyos o dahil sa nagkatapon lamang. May ganap na kapamahalaan ang Diyos sa buong sansinukob at matitiyak natin na hindi maaring baguhin ng masasamang tao ang Kanyang plano at layunin. Kahit na hindi nabanggit ang Diyos sa aklat, ang Kanyang pagiingat sa kanyang mga anak, maging sa indibidwal at sa buong bansa ay malinaw na nahayag. Halimbawa, makikita natin ang pagimpluwensya ng Diyos kay Haring Ashuero sa panahon ng pagkakasakit niya ng insomnia. Sa pamamagitan ng halimbawa ni Esther at Mardoqueo, ang tahimik na pag-ibig ng ating Ama ay ipinakikita sa ating mga espiritu sa aklat na ito. 

Si Esther ay isang babaeng makadiyos at handa sa pagtuturo na makikita sa kanyang lakas ng loob at kusang loob na pagsunod. Ang kanyang kapakumbabaan ay kakaiba sa lahat at ito ang dahilan upang itaas siya sa posisiyon ng pagiging reyna. Ipinakita niya na ang pananatiling magalang at mapagpakumbaba kahit sa panahon na mahirap itong gawin ang siyang nagiging susi upang maging daluyan ng hindi masukat na pagpapala hindi lamang para sa sarili kundi para din naman sa iba. Nararapat natin siyang gawing halimbawa sa ating pamumuhay Kristiyano sa lahat ng bahagi ng ating buhay, lalo na sa panahon ng pagsubok. Walang nabanggit aklat tungkol sa kanyang pagrereklamo o anumang masamang paguugali. Maraming beses nating mababasa na "kinagiliwan siya ng mga taong nakapalibot sa kanya". Ang ganitong pagtrato sa kanya ng mga tao ang nagligtas sa kanyang mga kababayan sa bandang huli. Makakamtan din natin ang ganitong uri pagtrato ng tao sa ating paligid habang tinatanggap natin ng postitibo ang ginagawang masama ng ibang tao sa atin at nananatili tayong mapagpakumbaba at determinado sa ating pagtitiwala sa Diyos sa lahat ng pagkakataon. Gaya ng sinabi ni Mardoqueo kay Esther, "Baka nga napunta ka riyan para maging kasangkapan sa ganitong pagkakataon." 

https://www.gotquestions.org

Love of God, Love of Country

We are pleased to share with you a photo of an Israeli soldier praying at the western wall in Jerusalem. Photo copyright by Sherwood

Burton daystardawn@outlook.com. Thank you Sherwood for this lovely photo!

Aklat ni Nehemias

Manunulat: Hindi partikular na tinukoy sa aklat kung sino ang manunulat ng Aklat ni Nehemias ngunit tinatanggap ng mga Hudyo at Kristiyano na si Ezra ang manunulat. Ito ay dahil sa katotohanan na ang Aklat ni Ezra at ang Nehemias ay iisang aklat. 

Panahon ng Pagkasulat: Ang aklat ng Nehemias ay nasulat sa pagitan ng 445 at 420 B.C.

Layunin ng Sulat: Ipinagpatuloy ng Aklat ni Nehemias, isa sa mga aklat ng kasaysayan ng Bibliya ang kuwento ng pagbabalik ng Israel mula sa pagkabihag sa Babilonia at ang muling pagtatayo ng templo sa Jerusalem. 

Mga Susing Talata: Nehemias 1:3, - Ito ang sagot nila sa akin: "Kahabag-habag ang mga iyon at nililibak pa ng mga Hentil na nakatira doon." Sinabi nila na giba pa ang muog ng Jerusalem at ang mga pintuan ng lunsod ay hindi pa nagagawa mula nang iyo'y sunugin."

Nehemias 1:11, "O Yahweh, dinggin ninyo ang dalangin namin, kaming inyong lingkod na nagnanais magparangal sa inyo. Papagtagumpayin po ninyo ang aking lakad ngayon at loobin po ninyong kahabagan ako ng hari."

Nehemias 6:15-16, - Pagkaraan ng limampu't dalawang araw na paggawa, natapos ang muog noong ika-25 araw ng buwan ng Elul. Humanga ang aming mga kaaway at ang mga bansa sa palibut-libot nang mabalitaan ang aming ginawa. Naniwala silang ito'y natapos sa tulong ng Diyos."

Maiksing pagbubuod: Si Nehemias ay nasa Persia ng dumating sa kanya ang balita na muling itatayo ang templo sa Jerusalem. Nagalala siya dahil alam niya na walang pader na nagpoprotekta sa siyudad. Nanalangin si Nehemias na gamitin siya ng Diyos upang iligtas ang siyudad laban sa mga kaaway. Pinakinggan ng Diyos ang kanyang dalangin ng palambutin ng Diyos ang puso ni Artaxerxes, ang hari ng Persia at hindi lamang siya pinahintulutan nito sa kanyang plano kundi ibinigay pa ang mga kagamitan na kinakailangan para sa proyeckto. Bingiyan si Nehemias ng pahintulot ng hari na bumalik sa Jerusalem kung saan ginawa siya doong tagapamahala.

Sa kabila ng lahat ng oposisyon at akusasyon, naitayo ang pader at tumahimik ang kanilang mga kaaway. Dahil kay Nehemias, nagbigay ang mga tao ng kanilang mga ikapu, kagamitan at ipinagkaloob ang kanilang lakas upang makumpleto ang pader ng Jerusalem sa kahanga hangang bilis, sa loob lamang ng 52 araw. Ang pagkakaisang ito ng mga Israelita ay hindi nagtagal, at dahil muling tumalikod ang Jerusalem sa Diyos, umalis siya doon pansamantala. Pagkatapos ng 12 taon, nagbalik siya at natagpuan na nakatayong matibay ang pader ngunit mahina ang espiritwalidad ng mga tao. Sinimulan niya ang pagtuturo sa mga tao tungkol sa moralidad at hindi siya nagalinlangan sa kanyang mga sasabihin. "Nakipagtalo ako sa kanila, at sa galit ko'y sinabunutan ko sila. Pinapanumpa ko sila sa ngalan ng Diyos na ang kanilang mga anak na lalaki at babae'y di mag-aasawa sa mga dayuhan - (13:25). Muli niyang itinatag ang tunay na pagsamba sa pamamagitan ng pananalangin at pangunguna sa mga tao sa pagpapanibagong sigla sa panananampalataya sa pamamagitan ng pagbabasa at pagsunod sa Salita ng Diyos. 

Mga pagtukoy kay Kristo: Si Nehemias ay isang lalaki ng panalangin at nanalangin siya ng buong sigasig para sa kanyang mga kababayan (Nehemias 1). Ang kanyang maningas na pamamagitan para sa bayan ng Diyos ang naglalarawan sa ating dakilang Tagapamagitan na si Hesu Kristo, na nanalangin ng buong taimitm, para sa kanyang iglesya sa kanyang panalangin tulad sa isang mataas na saserdote sa Juan 17. Si Nehemias at Hesus ay parehong may nagniningas na pag-ibig para sa bayan ng Diyos na kanilang ibinuhos sa pamamagitan ng pananalangin para sa kanila sa harap ng trono ng Diyos.

Praktikal na Aplikasyon: Pinangunahan ni Nehemias ang mga Israelita sa muling paggalang at pagibig sa Kasulatan. Dahil sa kanyang pag-ibig sa Diyos at pagnanais na makita na maluwalhati at maparangalan ang Diyos, pinangunahan ni Nehemias ang mga Israelita sa pagpapanumbalik ng kanilang pananampalataya at pag-big sa Diyos na ninananais sa kanila ng Diyos sa mahabang pananahon. Sa ganito ring paraan, dapat na ibigin at igalang ng mga Kristiyano ang mga katotohan ng Salita ng Diyos, sauluhin ang mga talata sa Bibliya, pagbulay-bulayan ito araw at gabi, at konsultahin ito para sa lahat ng kanilang pangangailangang espiritwal. Sinasabi sa atin ng 2 Timoteo 3:16 "Lahat ng kasulata'y kinasihan ng Diyos at magagamit sa pagtuturo ng katotohanan, sa pagpapabulaan sa maling aral, sa pagtutuwid sa likong gawain, at sa pag-akay sa matuwid na pamumuhay." Kung nais nating maranasan ang pagpapanibagong sigla sa pananampalataya gaya ng naranasan ng mga Israelita (Nehemias 8:1-8), dapat tayong magumpisa sa Salita ng Diyos. 

Dapat na magkaroon ang bawat isa sa atin ng tunay na kahabagan para sa mga may dinaramdam sa pisikal at sa espirtiwal. Ang taong nagpapakita ng kahabagan ngunit walang ginagawa upang tumulong ay hindi sinasang-ayunan ng Bibliya. May mga panahon na kailangan nating isuko ang ating sariling kasiyahan upang makapagministeryo tayo ng maayos para sa iba. Dapat tayong maniwala ng buong puso sa isang simulain bago tayo magkaloob ng tulong pananalapi, oras at may tamang puso. Kung hahayaan natin ang Banal na Espiritu na magministeryo sa atin, malalaman maging ng mga hindi mananampalataya na ang ating ginagawa ay para sa Diyos. 

https://www.gotquestions.org

Is Killing Ever Right?

One reader wrote that his nine-year-old son had asked him this question, and it's a great question. He wanted to know how people in the army can kill other people if one of the Ten Commandments in the bible says, "Thou shalt not kill." Wouldn't this imply that the soldiers were sinning when they kill the enemy on the battlefield? Also, the father asked if I would take this question even further by considering those unfortunate incidents when policemen kill people, because he anticipated that this is the next question his son would be asking. So, I will address the various conditions when killing is justified, by providing support from the Scriptures.

Many people have misunderstood the Bible on the subject of killing primarily because of an incorrect translation in the old King James version of the Bible. The sixth commandment, in Exodus 20:13, does not actually say, "Thou shalt not kill" as translated in the old King James. A more accurate translation is provided in many of the newer versions, such as the NIV, which says, "You shall not murder." The Bible forbids the act of murder, which means the unjustified taking of a person's life (including suicide, abortion, and euthanasia), but it doesn't forbid all killing. In fact, it is sometimes very adamant that killing is the right thing to do, but it must be justified in God's eyes. The Bible allows for three situations where killing is justified:

1. Killing in warfare
   
   The Bible offers many examples where God commands His people to kill their enemy aggressors in warfare. In Genesis 10 through 12 (specifically 10:5 and 11:9), God created the institution of nations, and determined that people would be divided according to national entities. God condemned aggression from one nation against another, and he sanctioned warfare as a means of protection from aggressors. The Old Testament is filled with commands from God to Moses, Joshua, David, and many others, to kill their enemy aggressors. Deuteronomy 20:1 says, "When you go to war against your enemies and see horses and chariots and an army greater than yours, do not be afraid of them, because the LORD your God, who brought you up out of Egypt, will be with you."
   
   Sometimes God even commanded the unmerciful annihilation of evil nations. Deuteronomy 2:33-34 says, "The LORD our God delivered him over to us and we struck him down, together with his sons and his whole army. At that time we took all his towns and completely destroyed them--men, women and children. We left no survivors."
   
2. Self-defense
   
   By the same principles as for killing in warfare, we know that God wants us to defend ourselves, and if an aggressor is too threatening and persistent, especially if we are in fear for our lives, then we are justified in killing the aggressor. This is actually what is happening in warfare, when a nation becomes an aggressor and sends its troops to take over another nation, and the troops killing that nation's innocent citizens. This is what Saddam Hussein did in Kuwait in 1990. This principle can be extended to apply to individuals as well as nations. If a criminal threatens someone's life with a gun, then we are justified in killing that criminal on the basis of self-defense, and our courts definitely respect this argument as well. This is also why policemen are justified in killing criminals when the criminal has put someone else's life in danger, and he will not submit to arrest.
   
3. Capital punishment
   
   Genesis 9:5-6 says, "And for your lifeblood I will surely demand an accounting. I will demand an accounting from every animal. And from each man, too, I will demand an accounting for the life of his fellow man. Whoever sheds the blood of man, by man shall his blood be shed; for in the image of God has God made man." This passage tells us that God commands that murderers should be executed.
   
   Again in this case, killing is not only justified, but commanded by God. This passage can also be applied to the situations of warfare and self-defense as well.

Owen Weber 2009

What Is Prayer? (and Does God Answer)?

You may have heard of a man named George Mueller who once ran an orphanage. Though accustomed to lacking material things, one evening there was no food whatsoever available for dinner. When the children asked Mr. Mueller what to do, he said, "Prepare the table. God will provide."

They set the table, prayed for food, and then heard a knock at the door. It was a bread delivery man whose cart had broken down. He said he would be unable to deliver the bread, and he wondered if Mr. Mueller could use it.

Prayer is a powerful tool. We cannot expect God to always answer as timely and as powerfully as He did for Mr. Mueller. However, the Bible commands us to pray.

In the midst of instructing the Philippians on how to be happy, Paul told them, "Do not be anxious about anything, but in everything, by prayer and petition, with thanksgiving, present your requests to God" (Philippians 4:6). As Christians, we are charged to pray, and we are assured of God's blessings through prayer. We have access to God through Jesus Christ (Ephesians 2:18), the Spirit intercedes for us (Romans 8:26), and we are to draw near to the throne of God (Hebrews 4:16).

Supplication

Prayer is simply letting our requests be made known unto God. It is telling God your needs, and asking Him to grant your requests to address those needs. James 5:13-14 says, "Is any one of you in trouble? He should pray . . . Is any one of you sick? He should call the elders of the church to pray over him and anoint him with oil in the name of the Lord." Suffering and sickness are obvious reasons to pray, but as we shall see, we should pray for the general well-being of ourselves and others, by addressing specific situations or individuals.

Thanksgiving

As we saw in Philippians, thanksgiving is an essential aspect of prayer. We should thank God for previous answers to prayer, as well as his unsolicited blessings of grace which he showers upon us even when we neglect prayer. We should express thanksgiving for others as well as ourselves (1 Timothy 2:1-2). We are always to maintain an attitude of thankfulness (Colossians 4:2).

Confession

As we speak to God in prayer, we are to confess our sins to Him (1 John 1:9). This just means identifying and naming our sins to God. We simply need to recognize our sins, and remember God's forgiveness and the need for it. This restores our temporal fellowship with God, and it reminds us of our dependence on God as well as the areas where we need improvement. It wouldn't be a bad idea to follow-up our confession with a request for power over that sin in the future. Also, confession includes completely forgetting about that sin!

Who to Pray For

We should pray for all people, but especially "all those in authority" (1 Timothy 2:1-2). Obviously our leaders need prayers so that they will be able to properly exercise their God-given authority in making important decisions on the behalf of many other people. The higher the position of leadership, the more difficult the decision-making process is, the more people are available for prayer, and the more prayers are needed. James 5:16 says we should pray for each other, and Ephesians 6:18 says to pray for all the saints. There is no better source of strength for a Christian than to know that his name is included in the prayers of the other members of the body of Christ (Hebrews 4:16) through the power of the Holy Spirit (Romans 8:26).

When and How to Pray

Ephesians 6:18 says, "And pray in the Spirit on all occasions with all kinds of prayers and requests. With this in mind, be alert and always keep on praying for all the saints." We are to be in a constant attitude of prayer. We are to remain alert and sober for the purpose of prayer (1 Peter 4:7), especially in times of trouble. Colossians 4:2 says, "Devote yourselves to prayer, being watchful and thankful." Prayer will take time, effort, and energy, but we are charged to pray, even though God already knows our needs (Luke 12:7), and we are to pray in faith and expect God to respond (Luke 11:9, John 15:7). Jesus taught that prayers are to be made with an attitude of quietness and humility, which corresponds exactly to the whole attitude of the Christian mentality. Jesus condemned prayer by memorization (Matthew 6:7), and He suggested that a solitary place is a good location for praying (Matthew 6:6). This is not to say that we should not practice corporate prayer, but even when praying with others, we should approach God with a quiet and humble spirit.

School Prayer

All citizens and students should be allowed to pray publicly in their community or schools. This right is suggested by our freedom of religion as specified in the U. S. Constitution, as well as in the Bible. Without Benjamin Franklin's call for prayer during the writing of the Constitution, we probably would not even have a constitution. Our own Declaration of Independence recognizes God as our sovereign creator. The U.S. Congress begins their daily sessions with fervent prayer. The men who first engraved "In God We Trust" on our currency, and a biblical call for freedom on the Liberty Bell, certainly would not have favored the exclusion of public prayer in schools.

However, when the right to public prayer is terminated by some level of government, we Christians can still take comfort and consolation in prayer, indeed, even in school prayer. Perhaps public prayer can be dictated by the state, but prayer cannot be! Prayer is a free privilege from God, not a right granted by the government! Christians can pray anywhere, including any school in the world. Just because public prayers cannot be offered in some classrooms does not mean that God has revoked Ephesians 6:18 where He calls us to "pray on all occasions," no matter where we are! Yes, the Bible says that we should be able to pray freely in public, but when we are restricted by the government, we must remember that it is probably more important to pray privately, no matter where we are. The government cannot end school prayer--only PUBLIC school prayer.

Answers

When we do obey God by praying, he does promise to answer our prayers. John said in 1 John 5:14-15 that we can be sure that "if we ask anything according to His will, He hears us, and if we know that he hears us--whatever we ask--we know that we have what we asked of Him." James 5:15-16 says, "And the prayer offered in faith will make the sick person well; the Lord will raise him up... The prayer of a righteous man is powerful and effective."

Asking Amiss

James 4:3 says that when our prayers are not answered, it's because we "ask with wrong motives," and we're not praying in God's will and in submission to the Holy Spirit. We can't guess about God's will for things such as the size of a church budget or the membership growth of a church. We must be sure that any goal-setting we do is truly inspired by the Holy Spirit. We sometimes have to be less specific and simply pray for discernment.

We must be careful what we ask in prayer. For example, if we have a fear or a burden, we shouldn't necessarily pray that it be removed. God may have a purpose for us which we can only realize through that situation. Maybe He is trying to teach us endurance, patience, or simply not to worry. Furthermore, prayer should never be used lightly as a token to pacify a demanding congregation, or as an excuse for fellowship.

Many of us have had one or more experiences when it seemed like our prayers were unanswered, in spite of making sure that we weren't asking amiss. Perhaps we have prayed for healing for someone who was sick, but that person died of their illness. It makes us want to ask, "What is the point in praying for someone if God already knows what He is going to do?" I'm not completely at ease about my own understanding of this, but I'll share some thoughts, although I may not be able to provide a definitive answer.

In 1978, my mother was diagnosed with inoperable heart disease when she was only 55 years old. She had been a strong Christian all of her life, and we prayed for four years for her healing. Instead of being healed, her condition continually worsened until she was completely confined to her bed and an oxygen bottle.

During the four years of praying for her healing, I claimed John 14:13-14, which says, "that the Father may be glorified, you may ask anything in my name, and I will do it." Seeing that my prayers were unanswered, I decided that it must be God's will for my mother to die, so I reluctantly changed my prayer and asked God to end her suffering, thinking that maybe that was God's will. It was, and He answered, quite quickly, and she died in 1983.

Here's what I learned: I was asking with wrong motives, as James 4:3 explains. When I was praying for her healing, I was asking according to my own will; i.e., what was selfishly best for me. When I considered what was best for her, and what God's will might be, I essentially asked for her death, and God answered that prayer. I wish I had a more objective explanation, but I don't completely understand prayer. I'm convinced that it's a very powerful tool, but one that I haven't yet fully learned how to use.

Conclusions

Believers are charged by God to pray, although God already knows our thoughts and needs. We are to boldly approach His throne with specific requests, in an attitude of thanksgiving, confession, and reverence. This doctrine of prayer is widely taught, but greatly overlooked in practice. There have actually been occasions when Bible churches have cancelled prayer meetings due to the telecast of the Super Bowl! How much of your day is devoted to quiet, fervent prayer?

Owen Weber 2008

Ang Kaligtasan ba ay sa pamamagitan lamang ng pananampalataya o sa pamamagitan ng pananampalataya at mabubuting gawa?

Ito marahil ang pinakamahalagang katanungan sa lahat ng mga pag-aaral tungkol sa Diyos at sa Kristiyanismo. Ang katanungang ito ang naging sanhi ng repormasyon - ang pagkakahati-hati ng Protestante at Simbahang Katoliko. Ang sagot din sa katanungang ito ang susi upang makilala ang Biblikal na Kristiyanismo at ang mga kulto o hidwang pananampalataya ng Kristiyanismo. Ang kaligtasan ba ay sa pamamagitan lamang ng pananampalataya, o sa pamamagitan ng pananampalataya at mabubuting gawa? Ako ba ay naligtas sa pamamagitan lamang ng pananampalataya kay Hesus, o kailangan kong manampalataya kay Hesus at gumawa pa ng ilang mga bagay upang ganap na maligtas?

Ang sagot sa katanungan kung sa pamamagitan ba ng pananampalataya lamang o ng pananampalataya at mga mabubuting gawa makakamit ang kaligtasan ay mas lalo pang pinahirap ng ilang mga talata sa Bibliya na tila mahirap pagkasunduin. Kung ihahambing ang Roma 3:28 at Galacia 3:24 sa Santiago 2:24, mapupuna na tila may pagkakaiba sa itinuturo ni Pablo (Kaligtasan sa pamamagitan lang ng pananampalataya) at sa itinuturo ni Santiago (Kaligtasan sa pamamagitan ng pananampalataya at gawa). 

Ang totoo, hindi nagkakasalungatan ang itinuturo ni Pablo at Santiago. Ang punto ng hindi pagkakaunawaan na inaakala ng ilan ay ang relasyon sa pagitan ng pananampalataya at gawa. Matatag ang paninindigan ni Pablo na ang kaligtasan ay sa pamamagitan lamang ng pananampalataya (Efeso 2:8-9) samantalang lumalabas sa argumento ni Santiago na ang kaligtasan ay sa pamamagitan ng pananampalataya na may kasamang gawa. Ang problemang ito ay nabigyang kasagutan sa pamamagitan ng masusing pagaaral sa kung ano talaga ang ibig sabihin ni Santiago. Pinabubulaanan ni Santiago ang paniniwalang ang isang tao ay mayroong pananampalataya subalit wala namang ibinubungang mabuting gawa (Santiago 2: 17-18). Binibigyang-diin lamang ni Santiago ang pangangatwiran na ang tunay na pananampalataya kay Kristo ay nagbubunga ng bagong buhay at mabubuting gawa (Santiago 2:20-26). Hindi sinasabi ni Santiago na ang kaligtasan ay sa pamamagitan ng pananampalataya at gawa, sa halip kung ang isang tao ay totoong ligtas na, tiyak na makikita ang mabubuting gawa sa kanyang buhay. Kung ang isang tao ay nagaangkin na isa siyang mananampalataya, subalit wala namang mabubuting gawa na nakikita sa kanyang buhay - maaaring wala pa siyang tunay na pananampalataya kay Kristo (Santiago 2:14, 17, 20, 26).

Ganoon din ang sinasabi ni Pablo sa kanyang mga sulat. Ang mabubuting bunga na dapat makita sa buhay ng isang mananampalataya ay nakasulat sa Galacia 5:22-23. Matapos niyang sabihin na tayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya at hindi sa pamamagitan ng gawa (Efeso 2:8-9), ipinaalam sa atin ni Pablo na tayo ay nilalang upang gumawa ng mabuti (Efeso 2:10). Umaasa din si Pablo kagaya ni Santiago na mayroong pagbabagong naganap sa ating buhay, “Kaya't ang sinumang nakipag-isa na kay Kristo ay isa nang bagong nilalang. Wala na ang dating pagkatao, siya'y bago na” (2 Corinto 5:17)! 

Hindi nagkakasalungatan ang turo ni Pablo at ni Santiago tungkol sa kaligtasan. Tinitingnan lamang nila ang iisang paksa sa mag-kaibang pananaw. Binigyang diin lamang ni Pablo na ang kaligtasan ay sa pamamagitan lamang ng pananampalataya habang binigyang diin naman ni Santiago ang katotohanang ang pananampalataya kay Kristo ay tiyak na magbubunga ng mabubuting gawa.

https://www.gotquestions.org