Aklat ni Obadias

Manunulat: Ipinakilala sa unang talata si Propeta Obadias bilang manunulat ng aklat.

Panahon ng Pagkasulat: Ang Aklat ni Obadias ay malamang na nasulat sa pagitan ng 848 at 840 B.C.

Layunin ng Sulat: Ang Aklat ni Obadias ang pinakamaiksing aklat sa Lumang Tipan. mayroon lamang itong 21 talata. Si Obadias ay isang propeta na ginamit ang pagkakataon upang kondenahin ang Edom dahil sa kasalanan nito sa Diyos at sa Israel. Ang mga Edomita ay nagmula sa lahi ni Esau, ang kakambal ni Jacob. Naapektuhan ng away sa pagitan ng magkapatid ang kani-kanilang mga angkan sa loob ng mahigit na 1,000 taon. Nagresulta ang hidwaang ito sa pagbabawal ng mga Edomita sa pagdaan ng bansang Israel sa kanilang lupain sa kanilang paglabas mula Ehipto. Ang pagmamataas ng Edom ang siyang dahilan ng mga hulang ito mula sa Panginoon sa pamamagitan ni Obadias. 

Mga Susing Talata: Obadias talata 4, "Kahit na kasintaas ng pugad ng agila ang iyong bahay o maging kapantay ng mga bituin, hahatakin kitang pababa.."

Obadias talata 12, "Hindi mo dapat ikatuwa ang kabiguang sinapit ng iyong mga kapatid. Hindi tamang ikagalak mo pa ang kapahamakang nangyari sa mga taga-Juda. Hindi tumpak na sila'y pagtawanan mo sa araw ng kanilang kasawian."

Obadias talata 15, "Malapit na ang araw ng aking paghatol sa lahat ng bansa," wika ni Yahweh. "Kung ano ang ginawa ninyo, iyon din ang gagawin sa iyo. Kung ano ang iyong ibinigay, ay siya rin ninyong tatanggapin.."

Maiksing Pagbubuod: Ang mensahe ni Obadias ay tiyak at pinal: ganap na wawasakin ang Edom. Nagmataas ang Edom at pinagtawanan nila ang Israel sa mga kahirapang kanilang pinagdaanan sa tuwing sinasalakay sila ng mga kaaway at sa tuwing humihingi ng tulong ang bansang Israel, tumatanggi sila at sa halip ay nilalabaan nila ito sa halip na kampihn. Ang kasalanang ito ng pagmamataas ay hindi na palalampasin ng Diyos. Nagtapos ang aklat sa isang pangako ng tagumpay at kaligtasan sa Sion sa mga Huing Araw sa pagpapapanumbalik sa bansang Israel sa kanilang lupain habang pinaghaharian Niya ang mga ito.

Mga Pagtukoy kay Kristo: Naglalaman ang talata 21 ng Aklat ni Obadias ng hula tungkol kay Kristo at sa Kanyang iglesya. "Aakyat sa Bundok ng Sion ang mga tagapagpalaya, pamamahalaan nila ang Bundok ng Edom." at si Yahweh ang siyang maghahari." Ang mga "tagapagligtas" (na tinatawag ding "tagapagpalaya" sa ibang mga salin) ay ang mga apostol ni Kristo, ang mga lingkod ng Salita ng Diyos lalo't higit ang mga tagapangaral sa huling panahon. Tinawag silang "mga tagapagligtas" hindi dahil iniligtas nila tayo, kundi nangaral sila tungkol sa kaligtasan sa pamamagitan ng Ebanghelyo ni Kristo at ipinakita sa atin ang paraan upang makamit ang kaligtasan.Sila at ang kanilang salitang ipinangangaral ang kasangkapan kung paanong ang Mabuting Balita ng kaligtasan ay ipinangangaral sa lahat ng tao. Habang si Kristo ang tanging Tagapagligtas na siyang tanging namatay upang magkaloob ng kaligtasan at Siya ring may akda nito, maraming tagapagligtas at tagapagdala ng Ebanghelyo ang lalabas habang papalapit na papalapit ang Huling Panahon.

Praktikal na Aplikasyon: Ililigtas tayo ng Diyos sa ating mga kaaway kung patuloy tayong magtatapat sa Kanya. Hindi gaya ng Edom, dapat tayong maging handa na tumulong sa oras ng pangngailangan ng iba. Kasalanan ang pagmamataas. Wala tayong maipagmamalaki kundi ang Panginoog Hesu Kristo at ang Kanyang mga ginawa para sa atin. 

https://www.gotquestions.org

What sort of New Year’s Resolution should a Christian make?

The practice of making New Year’s resolutions goes back over 3,000 years to the ancient Babylonians. There is just something about the start of a new year that gives us the feeling of a fresh start and a new beginning. In reality, there is no difference between December 31 and January 1. Nothing mystical occurs at midnight on December 31. The Bible does not speak for or against the concept of New Year’s resolutions. However, if a Christian determines to make a New Year’s resolution, what kind of resolution should he or she make?

Common New Year’s resolutions are commitments to quit smoking, to stop drinking, to manage money more wisely, and to spend more time with family. By far, the most common New Year’s resolution is to lose weight, in conjunction with exercising more and eating more healthily. These are all good goals to set. However, 1 Timothy 4:8 instructs us to keep exercise in perspective: “For physical training is of some value, but godliness has value for all things, holding promise for both the present life and the life to come.” The vast majority of New Year’s resolutions, even among Christians, are in relation to physical things. This should not be.

Ang itsura ng langit.

Ang langit ay isang literal na lugar na inilarawan sa Bibliya. Ang salitang "langit" ay binanggit ng 276 beses sa Bagong Tipan. Binabanggit ng Bibliya ang tungkol sa tatlong langit. Dinala si Apostol Pablo sa "ikatlong langit," ngunit pinagbawalan siyang sabihin ang kanyang nakita, narinig at naranasan doon (2 Corinto 12:1-9). 

Kung may "ikatlong langit," tiyak na mayroon ding dalawa pang langit. Ang unang langit ay karaniwang tinutukoy sa Lumang Tipan na "himpapawid". Ito ang langit kung saan naroroon ang mga ulap o ang lugar kung saan lumilipad ang mga ibon. Ang ikalawang langit ay ang "sangkalawakan" na kinaroroonan ng mga tala, bituin, planeta at lahat ng mga nilikha sa kalawakan (Genesis 1:14-18).

Ang ikatlong langit, na hindi binanggit kung saan naroroon, ay ang kinaroroonan ng presensya ng Diyos. Ipinangako ni Hesus na maghahanda Siya ng isang lugar para sa mga Kristiyano sa langit (Juan 14:2). Ang langit ang lugar ng mga hinirang sa Lumang Tipan na namatay na nagtitiwala sa pangako ng Diyos para sa isang Manunubos (Efeso 4:8) at lahat ng mga hinirang sa lahat ng panahon. Ang sinumang nananampalataya kay Kristo ay hindi na mapapahamak kundi magkakaroon ng buhay ng walang hanggan (Juan 3:16).

Binigyan ng Diyos ng pribilehiyo si Apostol Juan na makita at iulat ang itsura ng isang makalangit na siyudad (Pahayag 21:10-27). Nasaksihan niya mismo ang anyo ng langit (ang Bagong Lupa) na kinaroroonan ng "kaluwalhatian ng Diyos" (Pahayag 21:11), ang mismong presensya ng Diyos. Dahil walang gabi sa langit at ang Panginoon mismo ang liwanag, hindi na doon kailangan ang araw o ang buwan (Pahayag 22:5). 

Ang siyudad ay puno ng kaningningan ng mga mamahaling bato at tulad sa haspe na kumikinang na parang Kristal. Ang langit ay may labindalawang pinto (Pahayag 21:12) at may labindalawang pundasyon (Pahayag 21:14). Ibinalik na muli ang paraiso, ang Hardin ng Eden, kung saan ang tubig ng buhay ay malayang dumadaloy at muling makakain ang bunga ng punongkahoy na nagbibigay buhay na iba iba ang bunga buwan buwan at ang mga dahon ay "nakalulunas sa lahat ng sakit ng mga bansa" (Pahayag 22:1-2). Gayunman, gaano man kahusay maglarawan ni Juan, bilang isang taong may hangganan, gaya ni Pablo, kapos ang kanyang kakayahan upang ganap na mailarawan ang kagandahan ng langit (1 Corinto 2:9).

Ang langit ay lugar ng mga "wala na". Doon ay wala ng luha, wala ng sakit, at wala ng kalungkutan (Pahayag 21:4). Doon ay wala ng paghihiwalay, dahil nagapi na ang kamatayan (Pahayag 20:6). Ang pinakamagandang bagay sa langit ay ang presensya ng ating Panginoon at Tagapagligtas (1 Juan 3:2). Makikita natin ng mukhaan ang Kordero ng Diyos na umibig sa atin ng gayon na lamang na nagbigay ng Kanyang sariling buhay upang ating maranasan ang kasiyahan na makasama Siya sa langit magpasawalang hanggan.

https://www.gotquestions.org

What is the true meaning of Christmas?

The true meaning of Christmas is love. John 3:16-17 says, "For God so loved the world that he gave his one and only Son, that whoever believes in him shall not perish but have eternal life. For God did not send his Son into the world to condemn the world, but to save the world through him." The true meaning of Christmas is the celebration of this incredible act of love.

The real Christmas story is the story of God's becoming a human being in the Person of Jesus Christ. Why did God do such a thing? Because He loves us! Why was Christmas necessary? Because we needed a Savior! Why does God love us so much? Because He is love itself (1 John 4:8). Why do we celebrate Christmas each year? Out of gratitude for what God did for us, we remember His birth by giving each other gifts, worshipping Him, and being especially conscious of the poor and less fortunate.

The true meaning of Christmas is love. God loved His own and provided a way—the only Way—for us to spend eternity with Him. He gave His only Son to take our punishment for our sins. He paid the price in full, and we are free from condemnation when we accept that free gift of love. "But God demonstrated His own love for us in this: while we were still sinners, Christ died for us" (Romans 5:8).

https://www.gotquestions.org/

The Ten Commandments

The Ten Commandments (also known as the Decalogue) are ten laws in the Bible that God gave to the nation of Israel shortly after the exodus from Egypt. The Ten Commandments are essentially a summary of the 613 commandments contained in the Old Testament Law. The first four commandments deal with our relationship with God. The last six commandments deal with our relationships with one another. The Ten Commandments are recorded in the Bible in Exodus 20:1-17 and Deuteronomy 5:6-21 and are as follows:

1) “You shall have no other gods before me.” This command is against worshiping any god other than the one true God. All other gods are false gods.

2) “You shall not make for yourself an idol in the form of anything in heaven above or on the earth beneath or in the waters below. You shall not bow down to them or worship them; for I, the LORD your God, am a jealous God, punishing the children for the sin of the fathers to the third and fourth generation of those who hate me, but showing love to a thousand generations of those who love me and keep my commandments.” This command is against making an idol, a visible representation of God. There is no image we can create that can accurately portray God. To make an idol to represent God is to worship a false god.

3) “You shall not misuse the name of the LORD your God, for the LORD will not hold anyone guiltless who misuses His name.” This is a command against taking the name of the Lord in vain. We are not to treat God’s name lightly. We are to show reverence to God by only mentioning Him in respectful and honoring ways.

4) “Remember the Sabbath day by keeping it holy. Six days you shall labor and do all your work, but the seventh day is a Sabbath to the LORD your God. On it you shall not do any work, neither you, nor your son or daughter, nor your manservant or maidservant, nor your animals, nor the alien within your gates. For in six days the LORD made the heavens and the earth, the sea, and all that is in them, but he rested on the seventh day. Therefore the LORD blessed the Sabbath day and made it holy.”

5) “Honor your father and your mother, so that you may live long in the land the LORD your God is giving you.” This is a command to always treat one’s parents with honor and respect.

6) “You shall not murder.” This is a command against the premeditated murder of another human being.

7) “You shall not commit adultery.” This is a command against have sexual relations with anyone other than one’s spouse.

8) “You shall not steal.” This is a command against taking anything that is not one’s own, without the permission of the person to whom it belongs.

9) “You shall not give false testimony against your neighbor.” This is a command prohibiting testifying against another person falsely. It is essentially a command against lying.

10) “You shall not covet your neighbor's house. You shall not covet your neighbor's wife, or his manservant or maidservant, his ox or donkey, or anything that belongs to your neighbor.” This is a command against desiring anything that is not one’s own. Coveting can lead to breaking one of the commandments listed above: murder, adultery, and theft. If it is wrong to do something, it is wrong to desire to do that same something.

Many people mistakenly look at the Ten Commandments as a set of rules that, if followed, will guarantee entrance into heaven after death. In contrast, the purpose of the Ten Commandments is to force people to realize that they cannot perfectly obey the Law (Romans 7:7-11), and are therefore in need of God’s mercy and grace. Despite the claims of the rich young ruler in Matthew 19:16, no one can perfectly obey the Ten Commandments (Ecclesiastes 7:20). The Ten Commandments demonstrate that we have all sinned (Romans 3:23) and are therefore in need of God’s mercy and grace, available only through faith in Jesus Christ.

Source: Holy Bible

Aklat ni Amos

Manunulat: Ipinakilala si Propeta Amos bilang manunulat sa Amos 1:1.

Panahon ng Pagkasulat: Ang aklat ng Amos ay nasulat sa pagitan ng 760 at 753 B.C.

Layunin ng Sulat: Si Amos ay isang pastol at mamimitas ng prutas sa Tekoa isang baryo sa Judea. Tinawag siya ng Diyos kahit na wala siyang sapat na edukasyon at walang karanasan bilang isang saserdote. Ang misyon ni Amos ay para sa kaharian sa norte, ang Israel. Hindi tinatanggap at pinaniniwalaan ang kanyang mensahe ng napipintong pagbagsak ng Israel at ang pagkabihag ng bansa dahil sa kanilang kasalanan dahil sa mayos ang kalagayan ng Israel ng panahong iyon na halos kapareho ng kalagayan noong panahon ni Solomon. Naganap ang ministeryo ni Amos sa panahon ng paghahari ni Rehoboam II sa Israel at Oseas sa Juda.

Mga Susing Talata: Amos 2:4, - Sinabi naman ni Yahweh tungkol sa Juda: "Ang mga taga-Juda ay paulit-ulit na nagkasala. Hindi sila makaliligtas sa aking parusa, sapagkat hinamak nila ang mga aral ko at nilabag ang aking mga utos. Iniligaw sila ng mga diyus-diyusang pinaglingkuran ng kanilang mga ninuno."

Amos 3:7, "Tunay na si Yahweh ay di gumagawa ng anumang bagay na di ipinababatid ang kanyang balak sa kanyang mga lingkod---ang mga propeta."

Amos 9:14, "Ibabalik ko sa kanilang lupain ang aking bayan. Itatayo nilang muli ang kanilang mga lunsod na nawasak at doon sila maninirahan, tatamnan nilang muli ang mga ubasan at iinom ng alak; magtatanim sila uli sa mga halamanan at kakain ng mga bunga niyon."

THE BIBLE AS THE LIVING WORD OF GOD

All scripture is given by inspiration of God, (2 Timothy 3:16) All Scripture is God-breathed, and is profitable for doctrine, for reproof, for correction, for instruction in righteousness.

The words “All Scripture” refers to the written Word and to the entire Bible (Old and New Testaments). Jesus accepted the Old Testament as Scripture. (Luke 24:27, 44) Verse27, and beginning at Moses and all the Prophets, He expounded to them in all the Scriptures the things concerning Himself. Verse 44, and He said to them, These are the words which I spoke to you while I was still with you, that all things must be fulfilled which were written in the Law of Moses and in the Prophets and in the Psalms about Me. Verse 45, and He opened their mind to understand the Scriptures. (John 5:39, 46, 47) Verse 39, you search the Scriptures; for in them you think you have eternal life. And they are the ones witnessing of Me. Verse 46, for if you had believed Moses, you would have believed Me, for he wrote of Me. Verse 47, but if you do not believe his writings, how shall you believe My Words? 

Peter said, Paul's Epistles were Scriptures. (2 Peter 3:15, 16) Verse 15, and think of the long-suffering of our Lord as salvation (as our beloved brother Paul also has written to you according to the wisdom given to him. Verse 16, as also in all his letters, speaking in them of these things; in which are some things hard to be understood, which the unlearned and unstable pervert, as also they do the rest of the Scriptures, to their own destruction). 

Because the Bible is the written Word of God, God's judgment will befall anyone who dares to add to or subtract from 'Vie words... of this prophecy' (Revelation 22:18, 19) Verse 18, for I testify together to everyone who hears the Words of the prophecy of this Book: If anyone adds to these things, God will add on him the plagues that have been written in this Book. Verse 19, and if anyone takes away from the Words of the Book of this prophecy, God will take away his part out of the Book of Life, and out of the holy city, and from the things which have been written in this Book. 

Ang talumpati ng Hari.

Sa bawat kwento ng tagumpay ng isang tao, sa likod nito, may mga taong ginamit para sa kanyang tagumpay. Maaaring masabi nating nagkataon lamang ang mga pangyayari o tinadhana pala ito ng Dios para sa kanya.

Tulad sa kwento ng buhay ni King George VI na si Bertie na syang ama ni Queen Elizabeth II ng Dakilang Britanya sa pilikulang “The King’s Speech”. Sino bang mag-aakala na ang isang may problema sa pagsasalita ang tatanghaling maging hari at emperor ng buong British Empire? Sadya nga yatang nakatalaga sa kanya ang maging hari matapos magbitiw ang kanyang kuya David na oordenahan na sana para sa pagiging hari subalit higit niyang pinili ang kanyang kalaguyo kaysa sa trono ng kanilang mga angkan.

Sa kabila ng mga kahinaan ni Bertie sa likod nito, may isang taong tumulong sa kanya, sya si Lionel Logue. At pumailanlang ang kanyang tinig BBC live sa buong mundo at narinig nila ang pinakamahusay na talumpati bago sumiklab ang ikalawang digmaang pandaigdig. Na ang talumpating iyon ay naghatid ng tapang, pagkakaisa, determinasyon at inspirasyong harapin ang madilim na yugto ng kanilang bansa at lahat ng mga kasapi ng Commonwealth of Nations na nasasakupan ng buong British Empire laban sa mananakop na Nazi Germans. 

Aklat ni Joel

Manunulat: Binanggit sa aklat na si Propeta Joel ang manunulat ng aklat (Joel 1:1).

Panahon ng Pagkasulat: Ang Aklat ni Joel ay malamang na nasulat sa pagitan ng 835 at 800 B.C.

Layunin ng Sulat: Ang Juda na siyang pinangyarihan ng mga kaganapan sa Aklat ay sinalanta ng malaking hukbo ng mga balang. Nagresulta ang salot na ito sa pagkasalanta ng lahat ng mga pananim sa bukirin, ng mga ubas, mga hardin at mga puno. Inilarawan ni Joel sa pamamagitan ng mga simbolo ang mga balang na gaya ng hukbo ng mga tao na nagmamartsa at paparating para sa hatol ng Diyos sa bansa dahil sa kanilang mga kasalanan. Pangunahing binigyan ng pansin sa aklat ang dalawang pangyayari. Una ay ang ang pananalanta ng mga balang at ikalawa ang pagpapadala ng Espiritu Santo. Ang inisyal na katuparan nito ay binanggit ni Pedro sa aklat ng mga Gawa kabanata 2 na naganap sa panahon ng Pentecostes.

Mga susing Talata: Joel 1:4, "Animo'y mga kabayo ang anyo nila, parang mga kabayong pandigma kung sila'y tumakbo." Joel 2:25, "Ibabalik ko ang lahat ng nawala sa inyo nang kayo'y pinsalain ng katakut-takot na balang. ..." Joel 2:28, "Pagkatapos nito, ibubuhos ko ang aking Espiritu sa lahat ng tao: isasaysay ng inyong mga anak ang aking mga salita; sari-sari ang mapapanaginip ng matatandang lalaki at makakakita ng mga pangitain ang inyong mga kabataang lalaki."

Maiksing Pagbubuod: Isang napakamapinsalang salot ng balang ang sinundan ng matinding tag-gutom sa buong lupain. Ginamit ni Joel ang mga pangyayaring ito upamg ipahayag ang babala ng Diyos sa Juda. Malibang magsisi agad at ng buong katapatan ang mga tao, sila ay sasalakayin ng mga kaaway at sasalantain ang lupain na gaya ng mga elemento. Namanhik si Joel sa mga tao at sa mga saserdote sa buong lupain na mag-ayuno at magpakumbaba habang hinihingi nila ang kapatawaran ng Diyos. Kung sila'y tutugon, muling papanumbalikin ng Diyos ang kasaganaan at pagpapalain sa espiritwal ang bansa. Ngunit paparating na ang araw ng Panginoon. Sa panahong ito nakaamba na ang mga nakakatakot na balang at tatanggapin na ng bansa ang parusa ng Diyos.

Ang pangunahing tema ng aklat ay ang Araw ng Panginoon, ang araw ng Kanyang poot at pagpaparusa. Ito ang araw na ihahayag ng Diyos ang Kanyang poot, kapangyarihan at kabanalan at isa itong kahindik hindik na araw para sa Kanyang mga kaaway. Sa unang kabanata, ang Araw ng Pagninoon ay naranasan sa kasaysayan sa pamamagitan ng salot ng balang sa buong lupain. Ang kabanata 2:1-17 ay ang paglilipat na kabanata kung saan ginamit ni Joel ang salot ng balang at tag-tuyot upang himukin ang mga tao sa pagsisisi. Inilalarawan naman ng kabanata 2:18-3:21 ang Araw ng Panginoon sa terminolohiya ng pagtatapos ng sanlibutan at sinagot ang tawag sa pagsisisi ng mga hula tungkol sa pisikal na pagpapanumbalik ng bansa (2:21-27), espiritwal na pagpapanumbalik (2:28-32), at pagpapanumbalik ng lahat mga Israelita sa Diyos (3:1-21).

The Devil Is Destroyed - Part 2

C. THE POWER OF THE CROSS  

The cross has power to redeem man and restore him to his divinely appointed   place of authority. This is a wonderful truth that threads its way all through the Holy Scriptures. We already have seen that God's plan for a sacrificial lamb (as an offering for sin) was in His purpose before the world began.

 

1. The Cross Pictured In The Passover  

The Passover played an important part in bringing about the release of the children of Israel from the bondage of Egypt. They had suffered as slaves for some 400 years. God was going to use Moses to set them free from the authority and dominion of the Egyptians. 

The devil, sensing this, stirred up Pharaoh to kill all the male children of the Israelite's (Exo 1:15,16) — just as he would do some fourteen centuries later before the birth of Christ.   It is of note that the Egyptian Pharaoh wore a gold crown. On the front of it was the image of a deadly cobra serpent, poised, ready to strike death. This shows us Pharaoh and the people in his kingdom were under the crown of Satan (governed by the devil).  

This is an accurate picture of how the whole world lived until Jesus came. We were slaves of sin, in bondage and under satanic government. 

a. Satan: The Destroyer. Through Moses, God told each Israelite family to kill a lamb and place its blood upon the I frame of the door which led into their house. Then Moses said:   "When the Lord goes through the land to strike down the Egyptians, he will see  the blood upon the top and sides of the doorframe. The Lord then will pass over that door. He will not allow the destroyer I to come into your houses and kill your first-born''  (Exo 12:23 smf).  Satan is the "destroyer."

From the fall of man to the resurrection of Jesus Christ, the power of death was in the hands of the devil. In Revelation 9:11 he is called Abaddon (Hebrew) and Apollyon (Greek). Both terms mean "destroyer." In the words of Jesus, "The thief [the devil] comes only to steal and kill and destroy'' (John 10:10).   The Pharaoh had refused God's words of warning, and therefore Egypt faced a terrible judgment. Through it they would be made willing to let the Israelites go.   That "passover" night. God was going to use the devil's power of death for His own purposes. It was to be a dark night indeed — a night of death and destruction.  

b. Blood: The Protection. The presence of the Lord protected those "under the blood" from the destroyer.   When the Lord saw the blood on the doorframe of a house, the Lord Himself "passed over" the .door. His presence overshadowed the family within and kept them from all harm. 

One wonders how each family member must have felt that night as the evening shadows cast a deathly gloom across the land. Perhaps the Psalmist best expressed it in his words some centuries later:   "He who dwells in the shelter of the Most High, will rest in the shadow of the Almighty. I will say of the Lord, 'He is my refuge and place of safety — my God, in whom I will trust.' Surely he will save you... from deadly danger.   "He will cover you with his feathers, and under his -wings you will find refuge... You will not fear the terror of night, nor the dangers of the day...   "Though a thousand fall at your side and ten thousand at your right hand, it will not come near you. Only with your eyes will you see the punishment of the wicked   

     

(Ps 91:1-8 smf).   Yes, for the Israelites, protection from the destroyer on that dark night of death was blood — the blood of a perfect, little lamb! Its blood was splashed on the door-frame in the form of a cross. It was a symbol of death, but it also was the gateway to life.   What a vivid picture of our salvation. Jesus is God's sacrificial lamb for us, and   His cross becomes our doorway to eternal life. 

Truly, the blood and the cross provide  all the protection we will ever need against  all the forces of evil. The devil's power over our lives has been broken at Calvary. Christ has won the victory, and we need no longer fear. 

The Devil Is Destroyed - Part 1

Introduction 

You will never walk in victory until you know your enemy is defeated!   As Christians, we do not move from defeat into victory. We do not move from doubt into faith. The Scriptures tell us, however, that there is a way of faith which leads to greater faith "from faith to faith " (Rom 1:17). 

 

Likewise, our starting point for victory is not one of defeat, but victory — Christ's victory. "But thanks be unto God, who gives us the victory through our Lord Jesus Christ" (I Cor 15:57).  We must begin in victory if we are going to have victory. Doubt, defeat and despair are not the kinds of stuff from which we can build a strong victorious life.  

We can never be a winner as long as we see ourselves as helpless, hopeless victims of the devil. Satan no longer has the power or authority to defeat the sons and daughters of God's royal family. However, he does have the ability to deceive the children of God if they do not understand who they are in Christ Jesus.  

When I was a young Christian, I developed a real fear of anything which was satanic or demonic. I don't know how or when such a fear began. As a boy, I was always interested in preachers and what they were doing. Perhaps some of their stories of demonic power may have sown a seed of fear in my mind without my realizing it.

Later on, I learned that many other Christians have the same problem.  I was saved and filled with the Holy Spirit when I was in my teen years.  As I grew in the Lord, I developed a real desire to have authority over demonic power. I told the Lord that if I ever came across a demon, I wanted to be able to cast him out.   I worried so much about whether I or the demons had greater power, that I would even dream about such an encounter or meeting.

In my dream, I would see myself trying to cast out a devil, but unable to do so. It was a very serious point of fear (problem) for me at the time.   However, the heavenly Father saw my desire to be a strong and faithful son in the family of God. He met my need and solved my problem in an unexpected way.   I would have thought He might have used mighty angels or great lightning bolts to meet my need for power. But He didn't! I have power and authority over demon forces today, but it didn't come in that manner. God had a better way — a way which I now want to share with you. 

 

God chose to meet my need for power over demonic forces by way of a revelation. In a revelation God shows or "reveals" to us a truth from Scripture which we had not seen or known before.   Such truth is always centered in Jesus, and it has the power to set us free from our fears. "You shall know the truth, and the truth shall set you free... If the Son therefore shall make you free, you shall be free indeed" (John 8:32,36). 

I have found that a revelation which sets me free can be given to others. The truth will work in their lives as well as it did in mine. Therefore, allow the Holy Spirit to open your heart to God's Word — and God's Word to your heart.  

Anak... nang isilang ka sa mundong ito...

Noong dekada 70 pinasikat ni Freddie Aguilar ang kantang “Anak” sa buong mundo. Naisalin ito sa iba’t ibang lengwahe. Hindi kayang lumain ang klasikong awiting ito dahil sa lawak at lalim na hatid ng mensahe. Sa simula ng awitin labis ang nadaramang kaligayan para sa mga magulang ang pagdating ng kanilang supling. Inilarawan dito kung papaano pumupuno sa puso nila ang kaligayahang dulot ng pagiging isang magulang sa kanilang anak. Dumating ang panahon ng kanyang paglaki… nasadlak ang anak sa masamang bisyo. Sa puso ng mga magulang ito ang pinakamabigat nilang nararamdaman ang makitang napapariwara ang kanilang anak. Sa huling bahagi ng awitin napagtanto ng anak ang kanyang mga pagkakamali. Nagsisi siya sa kanyang mga pagkukulang at  mga nagawang kasalanan.

Isang mapait nga lang na katotohanan na kung kaylan gusto mo nang magbago  para sa mga taong nagmamahal sa’yo huli na ang lahat. Nakaka-guilty ng konsensya. Kaya naman marami talaga ang nakaka-relate sa awiting ito hanggang sa ngayon dahil ito ang realidad ng buhay ng marami sa ating mga kabataan. Lalo na’t mas marami ang nasisira ang buhay ng mga kabataan ngayon dahil sa droga.

Kahit hindi pa gaanong talamak ang droga noong panahong sumisikat ang kantang ito. Sadyang nakakabahala na talaga ang ipinagbabawal na gamot. Noong nasa elementarya pa lamang ako nagkaroon ng film showing sa mga kumunidad namin ang pamahalaan tungkol sa masamang epektong dulot nito.

Dapat maisama sa programa ng gobyerno ang dissemination of information campaign na akmang-akma sana, dahil ang bawa’t tao ngayon ay may hawak ng gadget dahilan na mas madaling maihatid ang kampanya laban sa droga sa pamamagitan ng internet.

The Unfaithful Leaders – Part 2

Snares to Avoid

The devil has three simple traps to bring disapproval and destruction to church leaders: 

• The love of position (pride-power-control). 

• The (immoral) love of women (in adultery/fornication). 

• The love of money.

This last trap is set for the hireling. "For the love of money is the root of all evil: which some coveted after, and have erred from the faith, and pierced themselves through with many sorrows" (1 Tim 6:10). 

“No servant can serve two masters... You cannot serve God and mammon" (Luke 16:13). Mammon means money, wealth, material prosperity. Sadly, many church leaders serve mammon. Those who follow Jesus (especially church leaders) must renounce covetousness and love of money (Luke 14:33; I Tim 3:3). 

"If you have not been faithful in... money, who will commit to your trust the true riches?" (Luke 16:11). True riches represent spiritual gifts and virtues: the anointing to preach, teach, heal, etc. Jesus taught that right use or wrong use of money was a way of identifying a true or false ministry. 

Thousands of church leaders have a hireling spirit and exploit the flock of God. They fleece the sheep instead of feeding the sheep.

1. The Snare of Commanding and Claiming By Faith

We need to be very careful about "commanding and claiming by faith" anything we might wish to name. There is a danger in any teaching that implies we can possess anything we confess if we have enough faith. Some will take one verse and isolate it as the basis for their teaching or doctrine. For example: Some say Jesus taught us we can have anything we want. "If ye shall ask any thing in my name, I will do it" (John 14:14).

Do you believe that if you ask God for a harlot on which to satisfy your lust, God would give that to you? Can you ask God to kill someone you dislike and He will do it? Obviously, we have to take Jesus' words in the context of "... the whole counsel of God" (Acts 20:27). We must "do our best to present ourself to God as one approved, a workman who correctly handles the word of truth'' (2 Tim 2:15). 

In the illustration used above, we show how the words of Jesus can be twisted to justify carnal praying. The very next verse says, "If ye love me, keep my commandments" (John 14:15). 

If we love Him, we will never ask anything contrary to His will and commandments. This is what we call a "MODIFIER". We take the verse we want to interpret and look for other verses in the Bible on the same subject. 

The Unfaithful Leaders – Part 1

Enemies of the Sheep

It is with sorrow and shame that we must recognize that there is much self-serving leadership in Christianity. It has always been true. It is still one of the most serious problems in the Church worldwide.  The Apostle Paul recognized this problem in his time.  "I have no one else like Timothy, who takes a genuine interest in your welfare. For everyone looks out for his own interests, not those of Jesus Christ" (Phil 2:20, 21 niv).  Of hundreds of church leaders Paul was acquainted with, he only had one he could trust with the sheep. That was Timothy. Timothy would serve the sheep, not himself. The other leaders would serve their own self-interests.  There are men and women who have power ministries given by the Holy Spirit. Sadly, instead of seeking God's face in humility, they begin to seek that which will serve, save and promote "their ministry." They use and abuse their spiritual gifts for their own gain and glory.  They become self-sufficient and proud. There is deception in pride. The soulish and selfish drift is so gradual, leaders may not even realize how far from God they have gone. 

In John 10, Jesus and church leaders are likened to shepherds. Sheep symbolize the true followers (believers) of Jesus. Jesus warns His disciples to guard against three major enemies of the sheep.

These enemies are:

•  The thief,

•  The robber, and

•  The hireling.

 1. The Thief (John 10:1,8,10)  The thief is one who steals subtly and deceitfully. The thief usually comes in the night, when all is dark and he cannot be seen. He is sly, clever and deceitful in his ways. The thief is the devil and those church leaders who are like him (vs 10). 

  

2. The Robber/Wolf (John 10:1,8)  The robber steals by force, violently attacking others and taking away their goods. He will overpower anyone, anytime, anywhere, to take what he wants. False prophets, pastors, etc. are wolves (Matt 7:15; Acts 20:29). 

                

3. The Hireling (John 10:12,13)  The hireling is one whose only motive for working with sheep is the money or wages. "... A hireling looketh for the payment for his work" (Job 7:2). It is just a job for him.  He is unfaithful in the discharge of his duty.  The hireling will run as soon as he sees the wolf coming. His attitude is one of self-preservation, so he flees when the enemy comes (John 10:12).  The hireling has no real care for the sheep of God's fold (John 10:13). 

Napolitika si Hesus

Habang sinusuri kong mabuti ang Bibliya tungkol sa kaso ni Hesus napagtanto ko na sadya nga palang napolitika Siya. Mateo 26:3-5  Nang magkagayo'y ang mga pangulong saserdote, at ang mga matanda sa bayan ay nangagkatipon sa looban ng dakilang saserdote, na tinatawag na Caifas;  At sila'y nangagsanggunian upang hulihin si Hesus sa pamamagitan ng daya, at siya'y patayin. Datapuwa't sinabi nila, Huwag sa kapistahan, baka magkagulo sa bayan.

Nagmeeting ang mga saserdote sa pamumuno ni Caifas at mga matatanda ng bayan, sila iyang mga religious leaders and elders  na mga Hudyo ka-relihiyon at kababayan pa mismo ni Hesus at napakalinaw ng kanilang plano huhulihin si Hesus ng patrahidor pagkatapos Siya ay papatayin.

Alam ng mga politikong ito na pwedeng magkagulo kung sa araw ng fiesta isasagawa ang pag-aresto tiyak daw na magkakagulo ang mga tao. Alam kasi nila na sikat ang Taong si Hesus. Biruin mo nga naman ang dami Niyang pinagaling na mga may sakit. Bulag nakakita, pilay nakalakad, mga napoposes nakalaya.  Isang babaing labindalawang taong dinudugo gumaling nahawakan lang ang laylayan ng damit ni Hesus himalang gumaling agad ang ale!

Ito pa ang matindi! Lumusob ang mga tao sa libingan para manood sa gagawing himala ni Hesus.! Parang may isang magic na palabas. Si Lazaro apat na araw na sa loob ng libingan binuhay sya ni Hesus Meron pa nga isang kontrabidang alagad doon na walang kafaith-faith sa Lord at nang-aasar pa, sya si Didimo alyas Tomas. Juan 11:16  Si Tomas nga, na tinatawag na Didimo, ay nagsabi sa mga kapuwa niya alagad, “Tayo'y magsiparoon din naman, upang tayo'y mangamatay na kasama niya.”

Intindihin ninyong mabuti ang lumabas sa bibig nitong si Didimo. Aywan ko nga ba kung bakit tinanggap sya ni Hesus na maging alagad. Pero noong nagmature na ang aking pananampalataya sa Panginoon ang mga palinghado ang buhay iyon pala ang mga hinahanap ng Lord para maging alagad Niya. Mateo 9:13  ….sapagka't hindi ako naparito upang tumawag ng mga matuwid, kundi ng mga makasalanan. Ayun! Mga palinghado ang buhay… ang hinahanap ni Hesus. Ikaw? Maayos na ba ang iyong buhay? Kung hindi pa… eh, humanda ka baka isang araw may tatawag sa pangalan mo.

Jerusalem panahon na nga ba na gawing kapitolyo ng bansang Israel?

Kamakailan ipinahayag ni US President Donald Trump na diumano ililipat na ng US ang kanilang embahada sa Jerusalem dahil sa plano nitong gawing kapitolyo ito ng bansang Israel. Sa kasalukuyan ang Tel-Aviv ang capital ng Israel. Mabilis na kumalat ang reaksyon, protesta at pagkondena sa iba’t-ibang panig ng mundo lalo na sa mga bansang Muslim sa naging pahayag ni President Donald Trump. Bakit nga ba?

Pagkatapos ng ikalawang digmaang pandaigdig itinatag ng Russia, Great Britain at USA ang Israel bilang isang bansa. Nang maitatag ang relihiyong Islam noong ikapitong siglo walang nage-exist na bansang Israel. Dahil ang Israel ay isang Tribo at hindi literal na bansa. Hindi matanggap ng Palestine at ng buong Arab nations ang pagkakatatag ng Israel na isang bansa. Subalit hindi ito mapipigilan ng sinoman sapagkat ito ang pangako ng Dios kay Jacob na pinangalanang Israel ng Dios mismo. Genesis 35:10 At sinabi sa kaniya ng Dios, Ang pangalan mo'y Jacob; ang pangalan mo'y hindi na tatawagin pang Jacob kundi Israel ang itatawag sa iyo: at tinawag ang kaniyang pangalan na Israel.

Walang magawa ang mga Palestino kasama nang kanyang mga kaalyadong bansang Arabo sa Gitnang Silangan  sa pagkakatatag ng bansang Israel dahil pumasa ito sa isang mahigpit na botohan sa UN na kung saan ang isang boto ng Pilipinas ang syang nagpanalo para maging bansa ang Israel. Noong 1967, hinamon ng digmaan ang musmos na bansang Israel ng mga bansang nakapaligid sa kanya. Naipanalo ng Israel ang digmaan makalipas ang anim na araw na labanan. Nagkaroon ng peace agreement hanggang sa nahati ang bansang Palestine sa dalawang estado ang State of Israel at ang State of Palestine. Samantala ang naging kalagayan ng lungsod Jerusalem ay nasa alanganin. Napunta ito sa Palestine na syang pinakahinahangad ng Israel na makuha nila upang maitayo ang Templo na nawasak noong 70 AD matapos magpropesiya ang Panginoong Jesus sa darating na pagkawasak nito. Mat 24:1-2 At lumabas si Jesus sa templo, at payaon sa kaniyang lakad; at nagsilapit sa kaniya ang kaniyang mga alagad upang sa kaniya'y ipamalas ang mga gusali ng templo. Datapuwa't siya'y sumagot at sa kanila'y sinabi, Hindi baga ninyo nangakikita ang lahat ng mga bagay na ito? katotohanang sinasabi ko sa inyo, Dito'y walang maiiwang isang bato sa ibabaw ng ibang bato, na hindi ibabagsak.

Pageviews by Countries (All Time)

Entry	Pageviews
Philippines	6518
United States	1914
Saudi Arabia	312
Ukraine	179
Poland	148
France	126
Spain	98
Japan	95
Brazil	82
Germany	73

Makipagkasundo ka na lang.

Lukas 14:31-32  O aling hari, na kung sasalubong sa pakikidigma sa ibang hari, ay hindi muna uupo at sasangguni kung makahaharap siya na may sangpung libo sa dumarating na laban sa kaniya na may dalawangpung libo? O kung hindi, samantalang malayo pa ang isa, ay magsusugo siya ng isang sugo, at hihilingin ang mga kailangan sa pagkakasundo. 

Hati ang opinyon ng mamamayang Pilipino tungkol sa ginawang pakikipag-ayos ni Pangulong Rodrigo Duterte sa bansang China tungkol sa sigalot doon sa pinag-aagawang mga mumunting isla ng West Philippine Sea (China Sea). Bagama’t nanalo ang Pilipinas sa inihaing arbitration case sa UNCLOS laban sa China patuloy pa ring nagmamatigas ang bansang ito na kanila nga daw ang lahat ng mga islang nasasakop ng buong China Sea. Palibhasa makapangyarihan ang bansang ito hindi sila natinag sa lumabas na desisyon ng Arbitral Tribunal ng UNCLOS na pumapabor sa Pilipinas. Patuloy pa ring isinagawa ang kanilang mga aktibidades sa mga nasasakop nating mga isla hanggang sa natapos ito.

Ilang ulit nang naipahayag ng Pangulong Duterte na walang kakayanan ang Pilipinas na humarap sa pakikipagdigma sa higanting bansa na ito. Batid nating lahat kung gaano sila kalakas sa militarya at ekonomiya. Mauuwi lamang sa kahihiyan at katatawanan kung ang option ay pakikipagdigma sa kanila. Sa totoo lang wala naman talaga tayong kapana-panalo dito. Salamat sa Diyos sa ibinigay na wisdom sa ating Pangulo ang makipag-ayos na lamang sa China dahil ito ang nararapat at gusto ng Diyos.

Pagkakaisa sa pananampalataya.

Hanggang sa abutin nating lahat ang pagkakaisa ng pananampalataya, at ang pagkakilala sa Anak ng Dios, hanggang sa lubos na paglaki ng tao, hanggang sa sukat ng pangangatawan ng kapuspusan ni Cristo; Efeso 4:13. 

Madalas nating marinig sa mensahe ang pagkakaisa. Malamang naiisip natin na mayroong  problema sa loob ng kawan ng Diyos. Isang pagkaraniwan na ang ganitong sitwasyon sa loob ng Iglesia. Kung may salungatan man na nangyayari normal lamang ito sapagkat ang bawat kasapi dito ay may kalayaang magbahagi ng kanyang saloobin, pananaw at pang-unawa lalo na sa mga mahalagang  usapin patungkol sa pangangasiwa ng Iglesia.

Hindi monopolyo ang pagpapatakbo ng mga gawain o ministry ng isang Ebanghelikal na simbahan. Maging ang ilang sekta hindi ito sinasang-ayunan. Maliban na lamang kung siya ang absolutong nangmamay-ari ng simbahan–kulto na ang tawag dito. Ibig sabihin hindi na si Kristo ang pinaka-ulo ng Iglesia kundi sya na!

Sa Efeso 4:13 sinasabi rito na dapat abutin natin ang pagkakaisa ng pananampalataya. Ang totoong hindi pagkakaisa ng isang Iglesia ay ang pananampalataya. Isipin na lamang natin halimbawa: Sabi ni Pastor, “Abutin natin para sa kanilang kaligtasan ang mga naliligaw na kaluluwa sa pugad ng mga adik ng ating pamayanan para kay Kristo.” “Naku! Pastor! Baka tayo ay mapatay doon! Mga halang ang kanilang kaluluwa!” ang salungat ng isang kunwari’y nagmamalasakit sa kanilang Pastor. Kung isa ka ring hilaw ang pananampalataya malamang makikisang-ayon ka na baka nga mapatay ang kanilang Pastor kung itutuloy ang planong ebanghelisasyon sa pugad ng mga adik na iyon! Samantalang ito ang tunay na layunin ni Kristo ang iligtas ang mga naliligaw ng landas at hindi ang kanilang Pastor.